(Volledige) Naam: Annabella Fernández
Roepnaam: Anna
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 24
Familie, Vrienden, e.a.: Vader: Elías Fernández – vermist
Moeder: Reina Fernández – overleden
Jongere zus: Vanessa Fernández - levend
Uiterlijk: Anna heeft lang, bruin haar en bruine ogen. Ze is slechts 1 meter 61 lang en slank gebouwd. Voordat het virus was uitgebroken droeg ze vaak vrouwelijke kleding, maar momenteel hangt ligt het erg aan wat ze kan vinden. Het belangrijkste nu is dat ze er goed in kan bewegen.
Eigenschappen: Goede:
- Optimist
- Doorzetter
- Intelligent
- Geduldig
- Goede concentratie
Slechte:
- Gesloten
- Naïef
- Laat zich in de meeste gevallen zonder al teveel moeite overhalen door anderen.
- Ze durft niet altijd hardop haar mening uit te spreken
- Timide
Verleden:Voor het virus uitbrak was Anna bijzonder gewoon. Ze was het eerste kind van Elías en Reina, geboren tijdens een witte winter in de Amerikaanse staat Utah. In haar jonge jaren groeide ze op zoals verwacht werd. Ze leerde praten, ze leerde lopen en ze leerde huilen niet altijd hielp als ze wat wilde hebben. Ook leerde ze dat huilen niet altijd nodig was, want zelfs zonder dat kreeg er ze na bijna drie jaar een speelmaatje bij die de naam “Vanessa” droeg. Ondanks dat Vanessa een gezonde baby was, werd hun moeder slechts twee weken na de geboorte van Vanessa genekt door een infectie. Het was nu aan Elías om twee kinderen op te voeden.
Met behulp van kinderdagverblijven lukte het Elías om zijn werk en het ouderschap te combineren. In het begin vond de kleine Anna het eng om bij vreemde mensen te zijn. Vanessa was immers nog te jong om mee te spelen. Nou ja, dat vond Anna natuurlijk niet, maar ze moest van de volwassenen alsnog maar met haar leeftijdsgenootjes spelen.
Ze vond het ontzettend spannend toen ze voor het eerst naar school ging. De eerste jaren vielen erg mee. Het bestond toen vooral uit slapen en spelen. Slechts een klein deel van de dag waren ze begin met praktische dingen zoals lezen, schrijven en rekenen. Haar leesvaardigheid ging sneller vooruit dan dat haar leeftijdsgenoten, maar was iets minder goed in rekenen. Dat bleef de jaren daarop ook zo. Anna had zich erbij neergelegd dat ze wat betreft rekenen en wiskunde altijd gemiddeld zou blijven en compenseerde dat met hoge cijfers voor talen en culturele vakken. Het tegenovergestelde geldt voor Vanessa, die goed was de exacte vakken, maar hopeloos was als het ging om talen. Ook hun interesses waren erg verschillend. Vanessa hield van actief bezig zijn. In haar vrije tijd jogde ze veel en deed ze aan meerdere vechtsporten. Anna hield het voornamelijk bij lezen en vergrootte haar kennis met boeken.
Anna had altijd gedroomd van het universiteitsleven, maar had werkelijk geen idee wat ze wilde doen met haar leven toen die tijd was aangebroken. In plaats van studeren koos ze toen voor vrijheid. Ze wist dat ze niet eeuwig de tijd had om te kiezen wat ze wilde gaan doen, maar vond het een betere optie dat iets doen waar ze geen motivatie voor had. Ze hielp haar vader in en rond het huis en zorgde voor haar zusje wanneer haar vader werkte. Omdat ze vrij zuinig leefden, hadden ze extra geld over om leuke dingen te gaan doen tijdens de vakanties. Vaak huurde haar vader een huisje bij een meer om daar in rust bij te komen, of gingen ze met z’n allen bowlen of uit eten. Het was misschien niet zo spectaculair als de activiteiten die hun buren ondernamen, maar het was goed genoeg. Ze waren gelukkig.
Tijdens de uitbraak van het virus verbleven Anna, Vanessa en hun vader in een huisje in de bergen in Californië. Vanessa had altijd al een keer de bergen in gewild en ook Anna leek het erg leuk. Nou ja, vooral het uitzicht was iets waar ze naar uitkeek. Hun vader was een tikkeltje overbezorgd geweest. Stel dat de meiden een ongeluk zouden krijgen? Vanessa had immers al vaker botten gebroken door roekeloos gedrag en het zou hem niets verbazen als ze in de bergen stunts zou uithalen. Hij was iets kalmer toen Vanessa Anna had overgehaald om mee te gaan. Anna was een stuk verstandiger en verantwoordelijker. Hoe erg zou het kunnen zijn? Toen Anna en Vanessa eenmaal terug waren in het dorp waar ze verbleven, was het opvallend stil. Meestal waren er wel kinderen die rond renden en speelden, maar ook die waren verdwenen. Toen ze bij hun huisje waren aangekomen was hun vader verdwenen. Alles lag er nog, de televisie stond nog aan en de koffie was nog warm. In het begin geloofden de zussen niet wat er gebeurd was, maar konden niet om de waarheid heen.
Toen ze vertrokken uit het dorpje hadden ze niet veel spullen mee. Ieder een grote rugzak met wat kleren, voedsel en water. Hun vader hadden ze nergens kunnen vinden. Hun eerste doel op dat moment was naar een grote stad te gaan om hulp te zoeken. Dat bleek geen succes te zijn. Overal waar ze ook kwamen waren zombies. Van drinkwater was er vaak genoeg, maar voedsel leek overal schaars te zijn. Vanessa had in een verlaten huis meerdere werkende wapens gevonden en had die meegenomen zodat ze zichzelf konden verdedigen. Het leek onmogelijk om ongeschonden te blijven.
Hoewel het onmogelijk lijkt om onder deze omstandigheden positief te blijven, is het Anna tot nu toe gelukt. Wanneer de hoop verloren leek te zijn, lukte het Anna toch om ervoor te zorgen dat zij en Vanessa door bleven gaan. Dat betekend echter niet dat het haar niets doet. Haar gevoelens probeert ze altijd voor zich te houden en probeert altijd van onderwerp te veranderen als ze er naar gevraagd wordt. Momenteel is hun doel naar het zuiden gaan, naar de kust. Ze hopen daar een boot te vinden om de boel op zee uit te zitten. Het is een slecht uitgewerkt plan, maar het is een plan en momenteel is het het enige plan.
Gevecht: In fysieke gevechten moet Anna het niet hebben van haar lichamelijke kracht, simpelweg omdat die er niet is. In een gevecht zonder wapens zou ze vrijwel kansloos zijn. Daarnaast is ze niet vaardig in het gebruik van vuurwapens. Ze weet hoe ze geweren moet gebruiken, maar een doel raken is een heel ander verhaal. Van dichtbij zou ze ongetwijfeld raak schieten, maar ze vindt het gevaar wat er bij komt te groot om het te riskeren. Gevechten zal ze dus proberen te vermeiden. In plaats daarvan vertrouwd Anna op haar overlevingsinstinct. Ze is erg goed in het verborgen zijn en buiten bereik van de zombies te blijven. Ze heeft uitstekende ogen en een goed gehoor die haar daarbij helpen. Ook is ze erg snel en behendig. Daarnaast vertrouwt ze op haar kennis van de natuur om in leven te blijven wanneer alle voorraden op zijn.
