Hell is empty and all the devils are here. [ & Aron ]

Met zachte passen liep Maze door de straten van Fresno, het was hier zo veel leuker geweest toen de stad nog leefde. Toen alles hier nog in volle gang was, de stoplichten niet oranje knipperde, en de mensen hier hun dagelijkse bezigheden hadden. Maar nee, nu liep een groot gedeelte hier als zombie's door de straten. Volgens haar broer hadden ze geluk gehad, dat ze aan de buitenste rand woonden. Maar zijzelf vond van niet, ze was immers haar ouders verloren, en had er geen geloof meer in dat haar broer nog leefde. Het enige wat ze nog van het huishouden had, was de grote waakhond Freddy. Die ze overigens vaak achterliet in een van de cellen in het politie-bureau zodat, als ze aangevallen zou worden ze niet ook naar de hond moest kijken. Nee, ze zou hem meenemen als ze een veiligere plek had gevonden, nu liet ze hem uit en hij was veilig in een van de cellen. Want ze deed die op slot, zodat als er zombie's binnenkwamen, ze de hond niet konden pakken. Maar, laten we verder gaan met waar ze nu was. De bakker, tenminste ze was voor de etalage en deed voorzichtig de deur open. Het belletje rinkelde, maar er was geen geluid van verplaatsing van welke zombie dan ook, dus besloot ze het erop te wagen en liep ze de winkel binnen. Hier haalde ze brood, of ze bakte een nieuw brood. Want ja, ze moest toch ergens van leven?
Voorzichtig deed ze drie broden in een linnen tasje en hing deze om haar schouder toen ze de winkel weer stilletjes verliet. Het was al aardig koud aan het worden, en de winter zou moeilijker worden om te overleven. Zuchtend liep ze langs een rode auto waar een zombie, of zoals zij die noemde : Walker, vast aan de autoriem. De autodeur was open, dus pakte ze het keukenmes dat aan haar riem hing en stak deze dwars door de schedel van de walker, om hem er daarna uit te trekken en verder te lopen door de straten. Hier en daar waren walkers van mensen aan het eten, en merkte haar net niet op. Gelukkig voor haar natuurlijk, maar nee zoveel geluk had ze niet. Ineens van rechts kwam een walker op haar af. Ze wou haar wapen pakken, maar kwam al snel tot de conclusie dat ze die op het bureau had laten liggen. Maar ook maar net voor ze het mes uit haar riem kan pakken, lag ze al op de grond. Automatisch sloten haar handen zich om de kaken van de walker om die uit haar buurt te houden. Nee, ze zou niet zoals haar ouders eindigen, voedsel voor de doden. " ga van me af, vies ding." Gromde ze boos.

[ & Aronnetje ]