:: Avery Shaw ::

[ PAST ]
Twintig jaar geleden werd Avery als enigs kind geboren bij Isabel Moore en John Shaw. Avery was net zoals alle andere kinderen, ontbrak niets in haar leven en kreeg vrijwel alles wat haar hartje begeerde. Toch koos ze rond haar vijftien, zestiende jaar het verkeerde pad en werd ze betrokken door de verkeerde vrienden. Een vriendengroep die voornamelijk tijd met elkaar doorbracht om aan drugs, drank en diefstallen te doen. Het leek allemaal heel erg onschuldig en klein op het begin maar breidde zich al snel uit tot een echt probleem, werd van kwaad naar erger. Ondanks dat was Avery nog altijd erg goed in het manipuleren van mensen en zorgde er dus ook zo voor dat haar ouders vrijwel niets ervan te weten kwamen. Echter, haar lichaam kon nog geen uur zonder cocaïne en ze deed er dus alles voor om ook maar haar dagelijkse gebruik binnen te krijgen. Het was zelfs zo dat, als ze even geen geld had omdat ze al teveel aan haar ouders had gevraagd, ze zelfs met de meeste drugsdealers wel op een andere oplossing kwam aangezien ze haar altijd wel wat wilden geven als klein meisje met een grote mond, maar niet voor gratis en aangezien ze alles deed om aan haar drugs te komen had ze dus geen andere optie dan daarmee in te stemmen.
Na zo’n twee jaar waren haar ouders er toch achter te komen. Avery was betrokken geweest bij een drugsdeal wat een plan was geweest van politie met als gevolg dat ze dus op het bureau kwam. Haar ouders waren woest waardoor ze alles wel op tafel moest leggen wat ze de afgelopen jaren had uitgespookt. Ze eisten zo wat dat ze naar een afkickkliniek zou gaan; ze ging – met veel moeite weliswaar want volgens Avery was het allemaal maar onschuldig gebruik. Daar voelde ze haarzelf totaal niet op haar plaats en het was zwaar om haar dagelijkse gebruik niet binnen te krijgen, wat tot lichtelijke depressie leidde. Het was dat ze daar werd gedwongen om een normaal gehalte te eten, anders had die tijd vast en zeker tot iets van anorexia geleid, zó slecht voelde ze haar in haar vel. Maar na een lange tijd begon ze toch langzaam maar zeker weer terug onder de mensen te komen die daar ook zaten en leek het langzaam maar zeker weer wat beter met haar te gaan.
Na lange 8 maanden was het tijd; Avery was ontslagen uit de kliniek en mocht weer naar huis. Ondanks dat het nog moeilijk was om ineens weer normaal op straat te zijn en niet meer zo streng onder controle te worden gehouden lukte het haar en zette ze haar leven weer terug op de rails en op het goede spoor deze keer. Ergens was Avery niet meer van plan om daar ooit nog eens vanaf te gaan, ze wist immers hoeveel pijn ze haar ouders daarmee had gedaan en dat wilde ze hun ook weer niet aandoen. Lang duurde het niet of ze had vrienden gevonden, ditmaal wél de juiste vrienden die haar niet meer in dat soort situaties brachten – uitzonderingen natuurlijk daarbuiten gelaten. 

[ NOW ]

Nadat Avery het bericht over de zombie-apocalyps heeft gehoord is ze meteen vertrokken naar Joshua. Hij is één van haar beste vrienden en – door zijn drugsverslaving weliswaar – zag Avery hem ook meteen als de zwakste, vandaar dat ze zich genodigd voelde om hem te beschermen. Ze heeft hem meegenomen en samen schuilen ze overal en nergens om maar van de zombies vandaan te blijven. Avery ziet haar overlevingskans wel als groot, maar moet nog altijd voor twee strijden aangezien Joshua niet echt veel kan door zijn verslaving die nog steeds afspeelt. Maar ze doet haar best om zich allebei te beschermen en het virus te overleven.