A l g e m e e nNaam: Joshua Hale
Bijnaam: Josh, Joshie
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 25
Afkomst: Portugal
Familie, vrienden e.a.: William Hale [58] †//
Heb ik mijn vader ooit gemogen? Nee, ik kon en kan hem nog altijd absoluut niet uitstaan. Als ik hem nodig had, was hij nergens te bekennen en als het juist omgekeerd was, bleef hij altijd -expres of niet- in mijn buurt rondhangen. Ik heb horen zeggen dat hij het virus heeft opgelopen en in een biter is veranderd. Ik hoop vurig dat iemand al een kogel door zijn hoofd heen gejaagd heeft en ik hem nooit meer hoef tegen te komen.
Clara Jefferson [56]//
Mijn moeder is een van de weinige personen die ik momenteel echt mis. Ze probeerde me gelukkig te maken en was wel altijd in de buurt als ik hulp nodig had. Het feit dat ze een kleine en nogal magere vrouw was, zorgde ervoor dat ik niet altijd evenveel aan haar had, maar ik waardeerde het wel enorm. Ik weet niet precies wat er met haar gebeurd is toen de Apocalyps uitbrak, maar ik hoop vurig dat ze het overleeft heeft en zich ergens schuil houdt, ookal is de kans dat ze het overleefd heeft maar klein.
Jack Hale [25] † //
Mijn tweelingbroer, diegene die alles zou doen om toch een glimlach op mijn gezicht te krijgen. Dat was vroeger toch zo, voordat hij om een onbekende reden door het hoofd geschoten werd. Niet alleen zijn leven werd beëindigd, ook dat van mij. Het was echt net alsof hij een deel van mij met zich meegenomen had en ik moet zeggen dat het echt pijn deed. Aan mijn ouders had ik niets, die konden de pijn niet wegnemen, maar drugs kon dat wel. Het verdovende gevoel zorgde ervoor dat ik er niet meer aan moest denken, maar het effect was veel te snel naar mijn zin uitgewerkt waardoor ik telkens meer nam en zo verslaafd raakte.
Avery Shaw [20] //
Ik zou haar moeten bedanken, maar ik zou helemaal niet weten hoe. Avery houdt me in leven door me overal mee naartoe te sleuren en me te verdedigen als dat nodig is. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niets voor haar kan terugdoen en ik weet dat dat door mijn verslaving komt, maar ik weet zeker dat ze nog minder aan me zou hebben als de verdoving eenmaal weg is en de pijn die van vanbinnen lijkt te verteren zou terugkomen. Ze is geen familie en toch zet ze altijd haar leven op het spel om dat van mij te kunnen redden. Ik weet niet waarom ze het doet, maar ik ben haar echt dankbaar ookal laat ik dat niet altijd merken.
U i t e r l i j kJoshua zag er vroeger uit als een vrolijke jongen en de pretlichtjes dansten altijd wel op en neer in zijn chocolade bruine ogen. De pretlichtjes zijn sinds de dood van zijn broer volledig uit zijn ogen verdwenen en in de plaats is er een doffe gloed in verschenen. De man heeft een stuk van zijn haar zuurstokroze laten verven omdat hij een weddenschap met iemand had gehouden en er een paar verdovende middelen op de prijslijst stonden. Dat was een paar dagen voor de Apocalyps waardoor er nog geen uitgroei te zien is, al zou dat waarschijnlijk niet lang meer gaan duren. Voor de rest is de man 1.78m lang en erg mager doordat hij eigenlijk amper iets eet. Alles wat hij eet, komt tegenwoordig ook terug naar buiten waardoor hij meestal de moeite niet meer doet. Als hij zijn shirt zou optillen, kan je zijn ribben tellen. Daardoor doet hij meestal ook shirts aan die een maat te groot zijn zodat het niet meer zo goed te zien is dat hij ongezond mager is. Sinds hij nog amper drugs kan vinden, zijn er donkere wallen onder zijn ogen ontstaan die hem er nog ongezonder laten uitzien dan voordat hij nergens meer iets kon vinden dat de pijn zou verdoven. Het enige dat hem momenteel aan zijn tweelingbroer kan doen herinneren –hij weigert ook maar in een spiegel te kijken- zijn de tattoo’s op zijn hand, arm en in zijn nek.
E i g e n s c h a p p e n +Carefull// Ondanks dat hij aan het afkicken is, probeert hij er wel voor te zorgen dat Avery niks tekort komt. Zo probeert hij altijd voor eten te zorgen en ervoor te zorgen dat ze het ’s nachts nooit koud krijgt door zijn deken ook aan haar te geven, ookal rilt hij dan zelf onophoudelijk en is de kans groter dat hij ziek wordt.
Mentally [s]a little[/s] stong// De man probeert zich altijd sterk te houden en niet al te veel te klagen. Zijn lichaam is gebroken door het drugsgebruik en elke beweging kost hem moeite, maar hij weigert er iets over te zeggen of te vragen of ze even rusten. Huilen doet hij eigenlijk ook alleen als hij denk dat hij alleen is of als hij er bijna zeker van is dat niemand hem kan horen.
Creatif// Ooit was Joshua een erg creatieve en handige jongen, sneed van een stuk houd een vliegtuigje om daar dan mee te spelen. Natuurlijk heeft hij sinds zijn verslaving nog amper iets gedaan met die creativiteit, maar nu ze moeten overleven, begint het toch langzaam terug te komen. Zo kan hij met een paar stokken en bladeren een soort dak maken dat hem droog kan houden moest het beginnen te regenen en door verveling is hij terug begonnen met het snijden van figuurtjes uit hout.
-Mad// Er zijn momenten dat Joshua het ineens begint uit te schreeuwen. Van de pijn, omdat hij het even niet meer aankan? Hij weet zelf eigenlijk niet precies waarom, doet het gewoon. Misschien komt het doordat hij al zijn frustraties even kwijt moet of is het een soort bijwerking in het afkicken.
Liar// Liegen, iets waar hij veel beter in is dan hij zou willen. Het is voor hem een koud kunstje om te liegen tegen mensen. Kleine leugentjes om bestwil of erg grove leugens, allemaal geen probleem. Het liegen heeft meestal wel iets te maken met drugs of met hoe hij zich voelt. Hij bleek hij ook ziet en hoe traag hij ook vooruit gaat, hij zou altijd liegen als hij denkt dat het hem beter uitkomt.
Sadist// ‘I don’t play well with others’ zou een quote zijn die erg goed bij de man past. Joshua is niet gewend aan gezelschap en doet liever altijd alles in zijn eentje. Kinderen gingen vroeger altijd huilend naar hun ouders nadat ze een paar minuten met hem doorgebracht hadden, zeiden altijd dat hij rare dingen tegen hen zei om hen bang te maken. De bedreiging dat hij hun vingers een voor een zou breken, kwam best vaak over zijn lippen zodat hij ze makkelijk op afstand te houden. Die eigenschap is nu wat naar de achtergrond gedwongen, maar is nog wel altijd aanwezig. Zo houdt hij een vergrootglas –als hij er al een kan vinden- in zo’n positie boven een aantal muren zodat de zonnestralen hen zou kunnen verbranden en deinst hij niet terug om de botten van een persoon te breken als diens gezicht hem niet aanstaat.
Verleden: Joshua is geboren in Porto, Portugal, als het twee minuten jongere deel van een eeneiige tweeling. Hij had liefhebbende ouders die hem altijd probeerden te geven wat hij wilde en was niet van zijn broer te scheiden, maar dat veranderde toen ze naar Fresno verhuisden. De twee jongens waren in die tijd net zestien geworden en de een had het al wat moeilijk dan de ander om zich aan te passen. Daarbij begon hun vader ook nog eens met drinken in plaats van dat hij werk ging zoeken zodat ze genoeg zouden hebben om de huur van hun huis te kunnen betalen en elke dag eten te kunnen kopen. Jack en Joshua trokken op hun beurt naar de stad om werk te gaan zoeken en vonden dat al snel. Joshua mocht in een bakkerij beginnen terwijl Jack aan de slag mocht in een garage. Zijn broer was altijd wel de handigste van hen twee geweest waardoor het dus niet raar was dat hij het werk kreeg waar je zeker geen twee linkerhanden voor mocht hebben. Doordat zij allebei ook werk gevonden hadden en relatief goed verdienden, maakte het niet zoveel meer uit of hun vader ook geld binnenbracht of niet. De twee broers hadden nog amper vrije tijd omdat ze overdag naar school moesten en ’s avonds of ’s nachts moesten werken, maar dat deerden hen niet echt. Het grootste deel van de dag waren ze onafscheidelijk en dat was al genoeg om een goed leven te leiden.
Langzaam wisten ze zich helemaal aan de maatschappij aan te passen en leerden vlotjes Engels te spreken. Het accent was echter nog wel strek aanwezig waardoor mensen er nogal wel eens mee durfden te lachen, maar dat hield al snel op toen ze door kregen dat het best moeilijk was om de twee van hun stuk te brengen. Dat waren, totdat Jack ineens door zijn hoofd geschoten werd toen de samen door de straten slenterden. De jonge man was dood voordat hij de grond geraakt had. Voor Joshua was dat het ergste moment uit zijn leven, het moment dat zijn mooie leventje ook helemaal verwoestte. Waarom Jack juist is doodgeschoten weet niemand, maar wat ze wel weten was dat Joshua geluk had gehad dat hij niet aan de straatkant liep omdat hij dan waarschijnlijk twintig meter onder de grond had gelegen in plaats van zijn broer. Die woorden zorgden er alleen maar voor dat hij nog dieper wegzakte in een depressie en niet veel later naar de drugs greep. Hij deed alles om de pijn te kunnen verdoven, om even te kunnen vergeten dat hij Jack waarschijnlijk nooit meer zou zien. Zijn ouders zijn er nooit echt achter gekomen, bleven denken dat hij gewoon depressief was en lieten hem met rust.
Het duurde niet lang voordat er zich een heel groepje rondom hem heen had verzamelt die allemaal op hun eigen manier aan drugs konden komen. Ze bleven samen en deelden een groot deel met elkaar. Natuurlijk hield iedereen wel een deeltje voor zichzelf achter zodat ze toch altijd genoeg hadden en niets te kort kwamen. Toen er zich een nieuw meisje bij de groep voegde, was Joshua de eerste die zich over haar ontfermde. Waarom hij haar juist tegen alles en iedereen leek te beschermen, wist hij niet goed. Misschien omdat ze bijna de jongste in heel hun gezelschap was en hij haar er erg breekbaar vond uitzien. In de twee jaar dat ze met elkaar optrokken, groeiden ze naar elkaar toe, maar ze hadden allebei zo hun geheimen. Zo had Joshua nog niemand verteld dat zijn tweelingbroer voor zijn neus vermoordt was. De dag dat Avery opgepakt was door de politie, was Joshua ergens anders een deal gaan sluiten waardoor hij er pas een paar uur later achterkwam. Toen hij ervan hoorde, had hij zich meteen omgedraaid om resoluut naar het politiebureau te stappen, maar een van zijn vrienden kon hem aan zijn verstand brengen dat het geen zin had. Het enige dat hij waarschijnlijk zou bereiken was het feit dat hij ook opgepakt zou worden en bleef hij elke dag langs haar huis heen lopen in de hoop om een glimp van haar op te vangen. Pas na een paar maanden kreeg hij te horen dat ze in een afkickkliniek zat, maar dat hield hem niet tegen om nog altijd elke dag de bijtende kou te trotseren om te kijken of ze al thuis was. Zes maanden later werd hij beloont en meteen was hij naar het huis heen gespurt toen hij haar blauwe lokken net door de deur had zien verdwijnen. Het kleine beetje drugs dat hij normaal altijd bij zich droeg, had hij thuis laten liggen zodat hij haar niet in de verleiding had kunnen brengen. De wat doffe schijn in zijn ogen, vertelden dat hij een al een paar uur lang niets meer gebruikt had. Het was moeilijk om haar ouders zover te krijgen om hem binnen te laten omdat ze om de een of andere reden wisten dat hij een van de mensen was die Avery aan de drugs geholpen had, maar na een tijd lukte het toch om tot een compromis te komen. Zolang hij geen rotzooi meenam in huis en niet high was als hij haar opzocht, mocht hij binnen anders niet.
Op het moment van de Apocalyps zat Joshua net het laatste beetje drugs dat hij op dat moment in zijn bezit had naar binnen te snuiven. Avery die halsoverkop de kleine studio die hij gehuurd had kwam binnenlopen, zorgde er dan ook voor dat de helft verloren ging omdat hij zo hard geschrok en alles de grond op veegde. In eerste instantie was hij woest en geloofde hij haar verhaal over de zombies niet. Pas toen hij er een met eigen ogen gezien, geloofde ik haar en liet me zonder tegenstribbelen meesleuren. In verschillende huizen heeft hij nog een paar pakjes drugs gevonden, maar zijn voorraad is bijna op en de afkickverschijnselen beginnen al op te treden waardoor hij amper iets door zijn strot kan duwen zonder dat het er ook terug uitkomt.
S k i l l sEr zijn veel meer min- dan pluspunten als het op vechten aankomt. In de eerste plaats is zijn lichaam bijna helemaal gebroken door de verslaving en trillen zijn handen onophoudelijk waardoor hij nooit fatsoenlijk zou kunnen richten en schieten. Een pluspunt is toch wel dat hij niet snel bang is en in zijn heldere momenten altijd wel met een oplossing komt. Doordat hij gedwongen is om ineens af te kicken, ziet hij er erg ongezond uit, maar die heldere momenten lijken wel meer en meer voor te komen. Voor de rest zou hij er niet voor terugdeinzen om zich tussen een zombie en een dierbare in te werpen als deze vermoord dreigt te worden, maar of dat als een pluspunt geldt? Voor anderen misschien.
