Run boy run

_{Het mes ging recht door de schedel van de zombie. Bloed spatte uit het hoofd nadat het mes de hersenen had weten te doorboren. Nog even bleef het gegorgel van de zombie aanhouden maar uiteindelijk stopte het gegorgel ook. Het mes werd weer uit het hoofd van de zombie getrokken, klaar om hierna nog een volgend slachtoffer te maken. Het was maar een normaal vleesmes dat Micah uit zijn huis had meegenomen naar buiten. Binnen had hij wel meerdere messen liggen maar dit was één van de ouderen, één dat hij toch niet meer ging gebruiken. Ook al mocht het dan oud zijn, het was nog steeds prima om zombies mee te doden, niet dat hij het mes altijd op zak had, hij nam het risico niet om daarmee te sleuren. Je moest maar eens verkeerd vallen en het mes in je lichaam krijgen. In plaats daarvan had hij altijd zijn knuppel bij en zijn jachtgeweer. Daarmee wist hij prima te overleven. Meer had hij niet nodig. Heel zijn huis was beveiligd. De ramen had hij dichtgemaakt en ook de deuren waren goed beveiligd. Hij woonden dan alleen en er was niemand in de buurt maar dat kon hem niets schelen. Hij wou niet perse met iemand rond trekken. Zolang het thuis veilig was ging hij niet vertrekken. Daarbij maakte hij om de aantal dagen de straten vrij. Dat betekende dat hij dan zijn huis verliet om de zombies die er rondlopen te doden. De lijken liet hij soms liggen maar ook die bracht hij om de zoveel tijd weg. Hun geur zorgde ervoor dat zijn eigen geur werd gemarkeerd en andere zombies hem niet roken, maar de geur van rottend vlees was niet erg aangenaam. Na een tijd begon het gewoon te hard te stinken dat je niet anders kon dan de lijken weg te brengen.

Nog een tijdje ging Micah verder voor dat hij uiteindelijk de zombies die hij kon zien had gedood. Degene die in de huizen zaten liet hij liever nog zitten. Zolang dat ze binnen zaten en vast, kon er niet gebeuren. Langzaam aan begon de zon ook al onder te gaan, niet dat het donker was, maar het begon al te schemeren. Alles was nog perfect zichtbaar, dus toen dat hij zich omdraaiden kon hij duidelijk iemand zien wandelen. Micah haalde kort even adem. Ach, hij was in een goede bui, waarom dan ook niet even sociaal doen. ‘Hallo, jij daar.’ Zei hij met een glimlach op zijn gezicht.}