Naam: Julia Song
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 26
(Voormalige) Woonplaats: Ventura, CA.
Geaardheid: Biseksueel
Familie, Vrienden, e.a.:Vader Zheyuan. Status; onbekend.
Moeder Michelle. Status; onbekend.
Vrienden heeft ze niet.
Uiterlijk: Julia is een stuk langer dan de gemiddelde Chinees; namelijk 1.67 meter. Ze heeft een slank, licht gespierd en lenig lichaam. Hoewel ze weet dat het veiliger zou zijn, heeft ze haar lange zwarte lokken nog niet afgeknipt. Ze heeft een lichte, egale huid met slechts enkele moedervlekken.
Uitrusting: Het eerste wat ze deed toen de ‘apocalyps’ begon was een fatsoenlijke uitrusting vinden. Het voordeel van aan de kust wonen, was dat ze niet lang moest zoeken voor ze een duikcentrum had gevonden. Daar ‘leende’ ze een kledingstuk gemaakt van maliën die mensen vaak droegen ter bescherming van een haaienbeet. Hoewel ze het nog niet getest heeft, gaat Julia er van uit dat het ook werkt tegen walkers. Wat ze daaroverheen draagt hangt af van het weer. In de winter zal ze kleding dragen die haar warm houdt, in de zomer kleding die haar koel houdt. Het belangrijkste is echter dat ze zich er soepel in kan bewegen en dat het haar
hele lichaam beschermt. Ze heeft ook altijd een zonnebril bij zich. Niets zo vervelend als walkers slachten met de zon in je ogen.
Daarnaast heeft ze ook meerdere wapens. Ze heeft een pistool en een geweer voor het geval dat, maar gebruikt in de meeste gevallen haar zwaard. Die hoef je immers niet te herladen. Ook heeft ze een ijsbijl. Hoewel deze niet bedoeld is als wapen, kan ze er aardige klappen mee uitdelen als het moet.
Eigenschappen: Positieve:
- Dapper
- Onbevreesd
- Onbeschaamd
- Ambitieus
Negatieve:
- Roekeloos
- Onbeschaamd
- Koppig
- Arrogant
Verleden:Julia is geboren als tweede generatie immigrant in Ventura. Haar vader is voor zijn versie van de Amerikaanse droom naar de Verenigde Staten geëmigreerd en heeft daar zijn vrouw Michelle ontmoet. Het resultaat daarvan is hun enige kind Julia. Terwijl haar moeder thuis voor het huishouden en Julia zorgde, werkte haar vader. Van dat laatste werd niet iedereen blij. Haar vader was namelijk crimineel, onderdeel van de Chinese Triade in de Verenigde Staten. Zijn specialiteiten zijn onder andere afpersing, vervalsing, fraude en huurmoorden. Zelf is hij uit veiligheidsredenen vrijwel nooit thuis te vinden, maar een deel van zijn moordwapens en witgewaste geld wel. Julia’s moeder heeft het nooit een geheim gehouden en Julia heeft het daarom nooit vreemd gevonden dat de politie regelmatig voorbij reed en hun huis in de gaten hield, op zoek naar haar vader.
Als kind en tiener is ze nooit naar school geweest. Haar moeder vond dat het een slecht idee was om Julia naar een openbare school te sturen, maar niemand had de tijd of zin om haar thuis les te geven. Julia spendeerde haar dagen thuis door. Op zonnige dagen in de tuin, op dagen met slechter weer binnen. Haar moeder had haar geleerd om te kunnen lezen en schrijven, maar daar bleef het ook bij. Vanaf dat ze het kon, las Julia. Voornamelijk omdat het een van de weinige dingen was die ze kon doen.
Naarmate Julia ouder en zelfstandiger werd begon haar moeder haar vader te helpen. Met kleine dingen, zoals administratie en het ‘archiveren’ van ‘werkmaterialen’. Julia zelf heeft geen idee waar de gebruikte moordwapens liggen, die liggen ergens ver weg van hun huis, maar haar moeder heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze thuis ongebruikte wapens hebben liggen. ‘noodgevallen.’
In haar latere tienerjaren begon er een gevoel van stagnatie te verschijnen. Ze had geen sociaal leven buiten haar familie om en had geen enkele vorm van educatie gehad – op lees- en schrijflessen na. Al het leven had echter wel interesses opgewekt waar ze verder mee wilde. Ze vond dat ze wel lang genoeg binnen had gezeten en besloot om haar woonplaats in het echt te gaan verkennen, in plaats van satellietfoto die op het internet stonden. Ze nam cursussen over het overleven in het wild en, na overleg met en goedkeuring van haar vader, reisde de wereld rond om meer te leren over de wereld. Ze zou er uiteindelijk helemaal niets mee kunnen, maar dat deerde niet. Ze had geen enkele vorm van opleiding en zou na verwachting vroeg of laat toch het pad van haar ouders volgen. Het zat in haar bloed.
Toen het virus uitbrak en chaos veroorzaakte was Julia in haar geboortestad. Ze had eerst niet helemaal door wat er aan de hand was. Pas toen ze in een winkel een tv zag waar het nieuws op stond realiseerde ze zich dat zij en vrijwel iedereen die leefde een groot probleem had. Het eerste wat ze deed was de waarschuwing om binnen te blijven te negeren en richting het strand te gaan. Daar was ze naar het duikcentrum gegaan om een of andere duikersbescherming te ‘lenen’ die oorspronkelijk bedoeld was voor haaien. Maar hé, als het zou moeten beschermen tegen een haaienbeet, zou het vast ook wel werken bij de walkers. Pas daarna ging ze naar huis, maar niet om zichzelf daar op te sluiten. Haar moeder had blijkbaar hetzelfde idee gehad, want toen Julia thuis aankwam was haar moeder en een deel van de wapens die ze hadden weg. Julia nam zelf slechts enkele wapens mee; het was onhandig om een heel arsenaal mee te nemen als je ooit door die walkers zou worden opgejaagd. Een chinees zwaard die haar vader ooit had gestolen, een pistool en een geweer. De laatste twee met voldoende munitie, uiteraard. Daarnaast had ze ook een van haar grotere rugzakken gepakt en die gevuld met wat kleding, eten, drinken en wat spullen om in het wild te overleven. Vroeg of laat zou het eten wat er nog was toch bederven en zouden ze van de natuur moeten leven. Ze had geen zin om voor onverwachte verrassingen te komen te staan. Wat ze zou doen wist ze ook al. Ze hoefde geen medicijn of vaccin of wat dan ook voor het virus. Ze wilde wel antwoorden. Wie, hoe en waarom? Ze had echter geen idee wie ze daarvoor moest zoeken en waar ze moest beginnen, dus begon ze maar met haar thuis; Californië. Ze moest immers toch ergens beginnen.
Gevecht: Julia is niet onbekend met vuur- slag en steekwapens en zal deze maar al te graag gebruiken. In een man-tegen-mangevecht zal het haar iets minder gemakkelijk afgaan, maar maakt ze nog steeds een kans. Alleen als ze geen andere keus heeft, gaat ze een zombie uit de weg. Ze denkt dat ze met haar uitrusting nagenoeg onschendbaar is wat betreft een zombiebeet en is daarom niet bang om dichtbij te komen. Dat dit vroeg of laat ook verkeerd kan uitpakken, denkt ze niet aan.
