Together in a broken world

( Dit verhaal begint als vervolg op de geschiedenis van Zachariah Mordekai en Luthica Mordekai)

Daar zaten Zach en Luthica te wachten op hun ouders. Ze zouden zeker niet blij zijn toen ze het telefoontje kregen van een agent over Zach. Zijn ouders waren al bijna bekenden van een paar agenten hier, omdat het niet zijn eerste keer was dat hij weer eens hier zat. Verveeld keek hij rond in de lege kamer, maar het enige wat hij zag was zijn jongere zusje Luthica en de bleke politieagent die voor hem zat. Het was nogal ironisch dat zijn zusje hem net vertelde over die vreemde zogenaamde ziekte en nu zat er een wel heel erg bleke man recht voor hem hem aan te staren. “Dus…” zei Zach uit verveling. “Waar heb ik je nu weer vandaan getrokken?” Hij draaide zich naar Luthica toe.
Het duurde nu wel erg lang voor er iets gebeurde. “Heey… agent? Zou ik wat te drinken mogen?” De man reageerde niet op zijn vraag. “Hallo? Mag ik wat water ofzo?” Lag het nou aan hem, of ziet die man er steeds bleker uit? Ach het zal wel iets zijn van een of andere vervelings-illusie of het contrast van de man tegen de muur. Toen de man zwaarder ging ademen was Zach toch wel op zijn hoede. Het leek alsof er iets vast zat in de man zijn keel, maar dan zou hij er wel op reageren in plaats van gewoon doodstil blijven zitten. Gefocussed op de man tikte hij zachtjes zijn zusje aan en wees naar de man. Uit het niets begon de man te grommen en stond op. Nou ja… opstaan, het leek meer op struikelen over de stoel waar hij opzat. Met een flinke klap sloeg de agent tegen de rand van de tafel. Zach moest zich toch wel inhouden om de agent niet uit te lachen zo knullig zag het er uit. Maar zijn lacherige moment werdt sterk verstoord toen de man opstond en met doffe ogen over de tafel naar Luthica graaien. “Heey blijf van haar af!” zei Zach luid terwijl hij de handen wegsloeg. De agent begon nu een beetje om de tafel te stommelen, tot hij vlakbij was. Ongeveer een halve meter buiten handbereik van Luthica graaide de agent ineens half vallend naar Luthica. Echter trok Zach haar naar achter en gaf de agent een flinke stoot tegen de schouder aan. De man stommelde achteruit, maar kwam weer op hun af alsof Zach nooit geslagen had. De agent probeerde nu Zach te grijpen. “Blijf bij me uit de buurt of ik gebruik zelfverdediging!” Echter greep de man Zach’s schouder vast. Met een hard slag van Zach klapte de agent nu achterover met zijn schouder tegen de muur aan. De agent stond voor de tweede keer gewoon op, maar nu lag zijn schouder duidelijk uit de kom. De agent zijn arm stak zelfs een stuk naar voren bij zijn schouder. De man gromde en kwijlde toen Zach hem nog een klap verkocht. De man sloeg nu achterover met zijn nek op een stoel. Met een luid gekraak kwam de agent op de grond te liggen, waar hij eindelijk stil bleef liggen. Met zijn adem snel en zwaar bleef hij even kijken naar de agent, maar toen die echt bleef liggen keek Zach een beetje verward naar zijn zusje “w.w… wat was er met hem?? Hij… zijn arm… “ even bleef hij stil en pakte toen zijn zusje vast en fluisterde toch wel een beetje overstuur “het… ik bedoelde het niet… zijn nek… ik moest wel… voor jou veiligheid”

Ze was naar hem toe gegaan. Weer zat hij bij de politie. "hmmm?" ze zuchte kort en keek naar haar broer... Ze gaf hem alsnog een preek over dat het niet verstandig was met zn leven. Dat hij toch beter rustiger aan kon gaan doen... "je heb me uit economie les gehaald... Niet zo heel veel bijzonderds..." vertelde ze hem en haalde daarbij haar schouders op. Ze zat nog niet zo lang bij de agent en gaapte kort verveeld, tot verbazing deed de agent niks. Ze kreeg een rilling over haar rug toen ze die ademhaling hoorde... Zo raspend... Zo zwaar bovenal. Ze maakte een klein sprongetje toen Zach haar aantikte en knikte. "heah?!" zei ze toch al snel en was van schrik opgestaan. Die agent zat gewoon naar haar te graaien! Zach sloeg hem gelukkig al weg waarna ze toch kort grinnikte, maar net zoals bij Zach was dit van korte duur. Ze strompelde achteruit terwijl Zach al snel ingreep. De klappen leken geen effect te hebben op de oudere man want deze stond al snel op. "w-wat is er met hem Zach?!" vroeg ze angstig en hield een kleine vuist voor haar borst. "ik zou luisteren als ik U was agent." probeerde ze zo kalm mogelijk te zeggen... Maar de volgende dingen gebeurde zo snel.. Ze hoorde het gekraak en slaakte een kort gilletje. Ze keek met grote ogen naar de grond waar de man nu lag... Ze schudde enkel haar hoofd op Zach's eerste vraag, puur omdat ze het niet wist.
Ze voelde al snel grip rond haar schouders en werd half gedwongen om zach daarbij aan te kijken. Luthica bleef met grote ogen kijken die nog steeds verschrikt zagen. "i-is hij...? Z-zack? Z-zeg me dat hij slaapt... Z... Zeg me dat... Alsjeblieft? H-hij is niet... Dood toch?" haar stem trilde terwijl ze zelf ook licht op haar benen stond. "zach? W-wat is er aan de hand?" precies op dat moment was er gebonk op de deur en flink wat gegrom en andere geluiden dat klonken. Luthica snakte naar adem van de schrik en ging dichter tegen Zach staan. "im scared." zei ze al snel daarna en hield handen over haar oren zodat ze die hlave oer kreten niet hoefde te horen.

Luthica was overstuur geraakt over wat er zojuist gebeurd was en toen er op de deur gebonkt werdt vermande Zach zich snel. Snel denkend keek Zach naar de liggende agent. Hij duwde Luthica zachtjes van zich af en trok haar mee zo ver mogelijk van de deur vandaan. Zach greep de stoel bij de agent vandaan en liep ermee naar de deur toe. De deur zag eruit alsof het niet veel meer zou houden en zach riep naar de andere kant “Blijf uit de weg! Ik zal mezelf verdedigen als jullie me willen grijpen!” Nog voordat Zach dit volledig gezegt had werdt het gegrom sterker en luider en brak het eerste deel van de deur. Zach bleef gespannen wachten en zach door de steeds groter wordende scheur heen een aantal bebloede gezichten en handen wild bewegen. Zach werdt misselijk van het aanzicht, het leek wel alsof ze er niet eens iets van voelden… Plots werdt er een vrouw half door de deur geduwd, waarbij de houtsplinters overal door haar huid heen staken. Ook de vrouw keek zach met dezelfde doffe ogen aan en probeerde, ondanks haar vastgeklemde lichaam, zach als een bezetene vast te grijpen. Zach haalde uit met de stoel en sloeg met een klap de vrouw neer, waarna ze slap in de deur bleef hangen. De rest van de mensen waren ondertussen echter nog steeds druk bezig met door de deur heen komen.
Plots hield de deur het niet meer en een aantal mensen vielen letterlijk met de deur binnen, de vrouw plettend. Met nog een paar harde slagen met de stoel en flink gekraak bleven ook deze mensen stilliggen. Hijgend stond Zach naar de mensen te kijken.
“We gaan! ik blijf niet langer in dit gekkenhuis!” zei hij streng naar zijn zusje. Hij pakte haar hand en wilde haar meenemen de deur uit, maar bedacht zich op het laatste moment. Snel schoot hij naar de Eerste agent toe en greep de riem mee waar een pistool aanzat en een ring met sleutels. “Ok nu kunnen we gaan” Waarna hij voor zijn zusje de deur uitging, kijkend naar of er iemand in de buurt was. “ok de kust is veilig, goed dat ik de weg ken hier” Zach nam een gang links en stopte plotseling. “ik heb een idee…” Zei Zach terwijl hij voorzichtig een kamer inging. Hij pakte de sleutels erbij en maakte een hek open dat in de kamer was opgezet. “Als ik het goed heb is dit de wapenkluis…”

Ze bleef staan, half versteend terwijl ze luisterde. Ze stond haast in een hoek zo ver mogelijk van de deur vandaan. Zach schreeuwde het een en andere en het volgende moment, zag ze mensen die half verscheurd werden en uit elkaar getrokken. Zelfs een door de deur heen, maar deze hing al snel slap en bewoog niet meer. "..." Ze keek toe met grote ogen, alles ging zo snel ze kon het niet meer vatten. Ze volgde hem terwijl ze weg rende, ze liet zich gewoon mee getrokken worden. Ze was stil en wist alles wat er gebeurd was niet te plaatsen op het moment, zo veel was er gebeurd... Ze keek op toen Zach het over een idee had en keek naar de sleutels in zijn hand. Ze was bang, snapte het niet meer en stond op een punt van instorten. "Z-zullen die mensen....gaan die..?" Vroeg ze met een kleine bibberstem. ze hield een van haar handen voor haar borstkas en tranen stonden dicht bij haar in de ogen. "Zach..? wat... gebeurd er?" Ze wist dat ze over het nieuws dingen had gehoord, ze wist dat er dingen aan de hand waren... maar dat was allemaal nep toch..? Hoe zat het dan met vader en moeder? met de huisdieren die ze hadden? haar vrienden? Wat was er allemaal gaande?! Luthica trok zichzelf los en deed een paar stappen achteruit. "I-ik ga niet eerder weg van deze plek Zach!" zei ze bang... ze rilde lichtjes terwijl ze naar hem keek en wist zich toch op een of andere manier dichter bij zach te werken. Haast naast hem staan.

Met de sleutelbos kon Zach, met wat gemorrel, het slot openkrijgen van de eerste deur. Met een stoot van de stoel brak hij het glas, waarachter een brandweerbijl hing. De stoel met een klap naast zich gooiend, waarbij hij uitkeek voor zijn zusje, pakte Zach de bijl tussen het gebroken glas vandaan. “Zo degene die nu ons nu nog aan wil vallen zal eerst wel twee keer nadenken” Zei Zach krachtig tegen zijn zusje. Met nog wat gepruts kreeg Zach de wapenkluis open, waar hij een jachtgeweer uithaalde en zijn zakken vulde met kogels voor het pistool en het jachtgeweer dat hij nu had. “Ok we gaan…” Zach pakte zijn zusje bij de arm en nam haar mee zonder haar toestemming. In de hal aankomend waren twee agenten bezig met vechten tegen 5 mensen. Een agent riep iets naar ze “Help! Haal ze van AAAAAHHHH” Met een schreeuw van pijn beet een van de mensen een agent. Met een klein sprongetje schopte Zach een van de mensen van de agent af, waarna de andere twee zich direct op zach richten. Zach sprong achteruit en hield zijn bijl in de aanslag. De agent kreunde nog iets in de trand van “ Het brein!” Maar Zach begreep er niet veel van. Met de vlakke kant van de bijl sloeg Zach een van de mensen achteruit. Plots riep de andere agent “Hak het hoofd eraf!” Zach duwde de tweede persoon achteruit. “Het hoofd? Maar dat zou betekenen dat ik een moord pleeg?!” Waarop de agent terug riep “Het is het enige waarvan ze ophouden!” Met wat twijfel keek Zach naar de mensen voor zich, maar hakte toen met een harde slag schuin omlaag in de schouder van de man vlak voor hem. De arm hing slap aan nog een klein beetje vlees, maar de man leek het niet eens te voelen. Met een tweede slag hakte Zach nu in het hoofd van de man, waarna deze als een zoutzak op de grond viel. Nog een slag en een tweede lichaam stortte naar beneden. Snel rende Zach naar de tweede agent toe en sloeg de man die hem vasthield ook in het hoofd. Echter was Zach al te laat en de man was in zijn nek gebeten, waar een flinke wond zat. “alsjeblief maak er een eind aan voordat ik zoals hun wordt” Smeekte de agent Zach. “ zoals hun worden?!” vroeg zach nog vragend, maar de agent zakte al tegen de muur aan. Zach keerde zich weer naar zijn zusje, die hij de hele tijd in de gaten had gehouden of ze veilig was. “Ok ik wil hier weg… waar gaan we heen?”

Ze was bang en wilde weten hoe en wat er aan de hand was, maar zoals gewoonlijk kreeg ze van niemand antwoord op het moment. Niemand zou ook antwoorden op het moment… Er was namelijk niemand en ze verwachten niet dat Zach iets zou weten erover…
Zach had een sleutelbos bemachtigd en ze volgde hem voorzichtig. Ze stond er nog in haar school uniform bij… Ze schaamde zich ergens een beetje. Een korte blauwe rok, witte blouse een blauw gelige rug bedekking. Blauw tot zwarte nette schoenen en haar haren met een gele band naar achteren houdend. “Zach..?” vroeg ze toen ze naar hem keek, hij had een bijl in zijn handen… maar veel te horen kreeg hij niet… Ze was bang, heel bang… Haar broer leek er zo rustig onder.. Ze moest meelopen doordat Zach haar bij de bovenarm had vastgepakt, wat lastig op deze manier probeerde ze zo goed mogelijk met hem mee te lopen. Ze liepen verder naar de hal toe tot ze stilstond en daarbij Zach ook liet stilstaan. Een klein gilletje was van haar gekomen en de handen kwamen voor haar mond. Ze keek geschrokken toe, deze waren nog leven… deze mensen waren leven.. De agent sprak over dat hun het hoofd eraf moesten halen… dat zou toch niet gebeuren toch..? “ Zach… d-doe het niet.” Zei ze zachtjes… “ please don’t “ Toch… viel daar een hoofd naar beneden… Luthica liep een paar stappen achteruit tot ze zat op de grond. Een harde, hoge gil kwam van haar af dat ze nog nooit zo gelaten had… Handen op haar oren terwijl ze naar de grond keek, tranen uit haar ogen. Veel geluid kwam er niet van haar toen Zach vroeg hoe en wat. Zij zat daar hulpeloos en rillend op de grond. “Jūbun'na” Sprak ze in de taal die ze als 3e taal had genomen.

Luthica bleef stilzitten toen Zach weg wilde gaan. Zach draaide zich weer naar haar toe en keek haar verbaasd aan. “denk je dat ik er niet genoeg van heb? Het is niet dat ik graag mensen sla, ik wordt hier aangevallen! En zelfs als hun arm uit de kom gaat dan komen ze nog als maloten op ons af! Het is niet dat ik graag iemand met een bijl doodhak, maar die agenten zijn net doodgebeten!!” Zach stond trillend en met tranen in zijn ogen naar zijn zusje te kijken “Ik wil gewoon thuis zijn! Waar we zonder zorgen tv kunnen kijken, maar ik denk dat die vreemde ziekte waar je het over het niet zo overdreven is op tv dan we dachten!” Zach liep naar Luthica toe en trok haar omhoog “Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik weet wel dat ik jou niet achter ga laten… Je moet je voor een keer vermannen, want ik heb je hulp nodig hierbij.” Zach hield Luthica bij haar armen vast “We moeten samenwerken als er nog meer van die wierdo’s op ons af komen, snap je dat?” Zach zijn zusje streng aan.
Even later gaf Zach een knuppel aan Luthica. “Ik denk niet dat de politie het heel erg vind dat we deze van ze lenen…” Zach keek na zijn flauwe grapje naar de twee dode agenten. De agent die het langste had geleefd zag er slecht uit en leek bijna op een van die wierdo’s “Ok we gaan…” Hij keek even naar zijn zusje die nu de knuppel bij zich had. En deed toen de voordeur open. “ok niemand te zien” zei hij wat zachter dan normaal. Op zijn hoede ging Zach nu helemaal naar buiten toe.

Ze wilde niet, ze voelde zich niet goed bij wat ze nu deden. Het was gewoon niet goed. Zach vermoorde mensen nu, maar ook die mensen waren niet zichzelf… Nu zelfs Zach tegen haar uitviel keek ze hem met geschrokken en bovenal grote ogen aan. Haar lichaam rilde van de angst. Zach viel nooit zomaar zo tegen haar uit. Toen ze eenmaal weer stond door Zach keek ze hem alsnog angstig aan. “M-maar…” Zei ze eerst hakkelend en stotterend maar ze beet al snel op haar lip, kort en sterk waardoor er kleine imprinten op haar lip bleef die later toch weer vervaagde. “O-okay… “ Ze knikte er zwak bij en hield zich verder stil, een hand op haar ander arm… juist om zichzelf een beetje steun te geven, maar die steun was ze al snel kwijt toen ze de knuppel in haar handen kreeg. “… “ Ze keek van de knuppel naar de agenten en keek toen naar Zach die al snel zei dat ze verder moesten gaan. Ze knikte maar voelde zich niet al te op haar gemak..
Ze liep achter Zach aan en keek schichtig om haar heen, ze wilde thuis zijn… thuis waar ze verder kon zeuren voor een puppy die ze al zo lang wilde… liefst een hond met een vlek op zijn oog zodat ze hem biscuit kon noemen… Of een hond genaamd mumble… Dat vond ze ook nog wel leuk maar, ze liep hier nu op straat en keek goed om haar heen. “I dont like this… “ Zei ze zacht en hield de grip alleen maar meer op de knuppel… er was niets of niemand op de straten te vinden waardoor ze zo ongerust werd.

Het verbaasde Zach over hoe stil het was, terwijl er verderop in de stad chaos heerste aan het geluid te horen. Sirenes gegil en auto-ongelukken waren te horen. Zach liep met loden schoenen stevig door, om zijn angst voor zich te houden. Misschien Hielp dit Luthica een beetje over haar angst heen, al leek het hem heel sterk dat dat zo zou zijn. Zach bedacht een mogelijke reden waarom het hier nog zo kalm was. Waarschijnlijk waren de zieke mensen opgepakt en vervolgens hierheen gebracht door agressief gedrag. Dat zou wel verklaren waarom er hier niemand was. Plots schoot hem een vreselijke gedachte te binnen. Hun huis stond richting het centrum... richting al het lawaai van chaos in de stad... Zach Pakte het pistool in zijn hand, waarna hij de kogels ervan checkte. Nadat hij zichzelf had verzekerd dat hij met een geladen pistool rondliep, chekte hij ook het jachtgeweer welke ook geladen bleek te zijn. Zach draaide zich om naar zijn zusje "Zorg ervoor dat je me niet uit het oog verliest oke? en als je die knuppel moet gebruiken... Het is uit bescherming van je LEVEN" Hij zette extra druk op zijn zusje om zichzelf te beschermen. Misschien was het wel nodig als ze dichter bij huis zouden komen. diep in zijn hart hoopte Zach dat dit allemaal een nachtmerrie was, maar hij was allang voorbij het punt waar hij die hoop had opgegeven.

Ze kwamen steeds dichter bij het geweld toen er plots een auto op ze af kwam scheuren. gezinsauto raasde langs ze en Zach kon nog net op tijd achteruit springen. De auto knalde met een gigantisch lawaai een steegje in, waar hij stil kwam te staan. De toeter van de auto was te horen alsof iemand deze ingedrukt hield. Zach stond in shok te kijken naar hoe hij bijna geschept was geweest door dezelfde auto. Zichzelf weer bij elkaar slepend pakte hij Luthica bij de arm en trok haar weer verder op weg. "Waar waren pap en mam toen dit op het nieuws kwam?..." Vroeg hij om Luthica een beetje afleiding te geven van de auto.

Steeds dichter bij de chaos komende kwamen ze ook steeds dichter bij hun huis. zoals het er nu voor stond leek het alsof hun huis net binnen alle chaos viel, of was de chaos steeds verder richting hun huis gekropen? Zach zag nu steeds meer mensen vluchten en ze moesten regelmatig oppassen dat mensen ze niet roekeloos aanreden op hun toch weg van de chaos. Zach hoopte nog steeds onrealistisch dat hij wakker zou worden gemaakt door zijn bezorgde ouders, waarna hij geschrokken en verward zijn ouders on zijn armen kon sluiten. Echter toen hij het hek van hun huis zag verloor Zach erg veel hoop op het veilig blijven van hun ouders. De poort naar hun huis toe hing half uit de schanieren en er waren slipsporen te zien van een auto die tegen het hek aan was geramd. Nog ergers zelfs was dat hij 2 mensen zag wegstommelen van hun huis af richting de chaos. Echter verbaasde het Zach dat er nog een persoon dezelfde richting op liep en toen met twee armen door het hek sloom richting al het lawaai graaide. Het was alsof alle intelligentie uit deze persoon was verdwenen en hij niet meer begreep hoe een hek werkte.

Het was gewoon zo rustig op straat… Ze kon het amper geloven hoe rustig het gewoon was op het moment… Ze vond het zelfs eng want waar ze keek zag ze leegte en dergelijk. Ze wilde en hoopte eigenlijk gewoon dat het over was. Dat ze simpelweg verder konden maar dat was natuurlijk niet zo… dat zou nooit meer zo zijn zelfs…
Ze bekeek de rookpluimen in de lucht die vanaf het centrum kwamen… Ze begon zich ook ongerust te maken maar was al zo bang… dat ze zelfs de auto niet had gezien die haar eigen broer zowat had onderschept. “ZACH!” Schreeuwde ze haast in paniek en ging snel naar hem toe. Gelukkig leek er weinig loos te zijn want hij stond op en liep daarna door met haar op sleeptouw. “ouders ouders ouders…” mompelde ze en knikte.” Ze hadden het erover dat mams naar winkel centrum ging en pa ging naar zijn werk… “ Zei ze snel en probeerde vanaf waar ze stonden te oriënteren waar ze stonden.. “Iewwww~” Zei ze nog geen tel later en keek naar een half humpende zombie die in een van de etalages zaten van de hoerenstraat. “Zombies zijn dus echt mensen geweest… “ Zei ze met rillingen over haar gehele lichaam lopen en haar rok neer houden op dezelfde tijdstip.

In hun eigen straat was er een hele hoop te zien… Luthica zorgde ervoor dat de grip op haar knuppel meer werd en ze hield deze op, klaar om te slaan en te doen… “ Zach..?” Er klonk een bel, een van de kerk bellen en van alle kanten kwam er ineens geluid! “Zach…?” Klonk luthica met een piep stemmetje die aan zijn mouw trok… Vervolgens sleurde ze hem mee naar binnen waar het stil was en ging met hem samen in een kast. Er zat een kier bij waar luthica net doorheen kon kijken… maar de kast was niet van luxe grootte. Ze had zelf niet opgelet hoe ze Zach of zichzelf erin had gezet en merkte nu pas dat zij diegene was die stond en hij zat… “N-NIET KIJKEN!” siste ze naar hem met blosjes op haar wangen en trok haar rokje meer tussen haar benen. Gegrom en gegrauwde klonk van de kamer waar ze in zaten en Luthica sloeg een hand voor haar mond toen ze een zombie voor die ene pleet zag staan. Ze schudde haar hoofd en beet op haar lip om stil te zijn, maar kleine traantjes vielen wel naar beneden toe. (“Waar zijn mam en pap…? Zijn ze okay? Waren hun dat buiten? Please zeg me dat ik droom! Maak me wakker doe iets! Mam!! “ ) Dacht ze en snikte een enkele keer zacht.

( Sorry dat ik zach liet zitten ^^” )

"Zach?" sprak Luthica vragend naar hem, maar voor ze verder kon gaan klonk er een kerkbel. Zach kon weinig doen dan Luthica volgen, want ze trok hem gewoon mee zoals hij eerder bij haar had gedaan. voor hij het wist zat hij in een kast. Gelukkig was er wel wat ruimte, maar toen hij naar zijn zusje keek merkte hij dat ze met haar benen aan beide kanten van hem stond. Zonder erover na te denken keek hij omhoog. Even bleef hij verbaasd kijken, tot hij merkte in wat voor situatie ze beiden waren. Met een rood hoofd keek hij voor zich uit. Even bleven ze doodstil, tot Luthica een keer kort snikte. Met flink wat geweld werdt er binnen seconden op de deur van de kast gebonkt. "tot zover stilte..." Fluisterde hij naar Luthica. Onhandig stond hij nu op, waarbij hij Luthica's rokje langs zich duwde. Er was net aan genoeg ruimte om met zijn tweeën te staan. Echter stond Luthica nu wel een beetje tegen hem aan geklemd.Zach greep zijn bijl beter vast, die wonder boven wonder vlak tegen de kastwand aangeklemd zat. Hij bracht zijn hoofd naast die van Luthica en fluisterde "We kunnen niet hier blijven... op drie dan beuk ik die deur open, waarbij ze hopelijk op de grond vallen" Hij keek Luthica kort en strak aan "Een... twee... DRIE!" Met zoveel kracht als Zach kon leveren ramde hij nu de deur open. Zoals hij had gehoopt vielen de 3 zombies achterover op de grond en snel slingerde hij de bijl omhoog ( hierbij oppassend voor Luthica). Met een krachtige slag raakte het snijvlak van de bijl een hoofd, dat volledig uit elkaar spatte. Een grote bloedvlek was over de grond te zien. Ook een tweede slag was raak. De derde zombie hakte hij echter niet dood. Gericht sloeg Zach eerst een arm van het lichaam af. Ook de andere arm werdt los gehakt. De twee armen lagen nu levenloos naast de zombie. Zijn bijl op het voorhoofd van de zombie houdend keek Zach naar Luthica. "Doe het" Zach klonk erg streng naar zijn zusje en dit duidde erop dat ze geen keus had. Zach hield de deur goed in de gaten, maar gelukkig voor hun kwamen er niet nog meer zombies op ze af. "Sla op het hoofd... zo hard als je maar kan" Hij keek nog steeds streng naar Luthica.

Ze had wel gezien dat hij keek…!! Acht, zo waren jongens nu eenmaal dacht ze wel… Toen Zach opstond voelde ze haar rok omhoog bewegen waardoor haar wangen een rodere tint kregen. “Z-zach!” Siste ze en keek hem met grote ogen aan. Vervolgens stonden ze hutje mutje tegen elkaar aan met maar kleine ruimte. Ze deed uit reactie haar benen dicht bij elkaar terwijl ze knalrood weg keek. Ze kreeg het plan te horen en had weinig tijd om te reageren. Zach telde al af en ze wist dat ze iets moest doen, ze deed net zoals zach de deuren van de kast open waardoor een van die deuren uit de scharnieren knalde. Ze keek naar hoe Zach de bijl omhoog haalde en het lande op de zombies. Ze was zelf meer door haar benen gegaan en hield zich stil door een hand voor haar mond, haar ogen waren verwijd terwijl ze naar de armloze zombie keek. “M-maar!” Probeerde ze nog in protest maar dat had natuurlijk helemaal geen zin om te zeggen of tegen in te gaan. “K-kay… “ Zei ze toch op haar lip bijtend. Ze wilde helemaal niet en haalde haar knuppel omhoog, klaar om te slaan maar schudde toen haar hoofd. “Zach!!” Zei ze iets luider en keek hem met traan ogen aan. "Sla op het hoofd... zo hard als je maar kan" Klonk zach en ze zag hoe hij haar streng aankeek. Ze moest een knop omdraaien in haar hoofd… Ze moest het doen anders zouden ze niet veel verder komen...! Met rillende handen tilde ze opnieuw de knuppel op en liet de punt op de zombie zijn hoofd landen, ze had een harde mep ertegen gegeven waarna ze de knuppel half uit haar handen liep vallen toen ze de zombie op de knieën zag vallen en het bleef liggen, de punt was bedekt met een rode kleur en de heft leunde tegen haar benen aan. Het had wel een flinke impact op haar geestelijke conditie… Ze had tranen die naar beneden liepen en ze snikte kort. Ze schudde haar hoofd en ging op haar knieën zitten. “Im sorry… so sorry i killed you..” Zei ze en wist dat ze toen verder moest, net zoals zach eerder had verteld moest ze zichzelf vermannen, maar ze was een vrouw… ze wist niet hoe, ze wist niet beter dan dat Zach er altijd voor haar was..

Ze stond op en had de knuppel weer vast, ze slenterde half naar Zach toe met een licht gebogen hoofd. “Im sorry…” Zei ze weer en keek hem toen aan met tranen in der ogen. Ze had medeleiden met wat ze nu had gedaan.

ze wilde het niet, ze durfde het niet... Luthica was altijd al de foutloze meid geweest. Altijd aan anderen denken en nooit iemand pijn doen. Zach had gehoopt dat ze meer was geweest zoals hem... Helaas stond ze hier nu, huilend en verontschuldigend tegen een van die monsters... want er was weinig menselijk gedrag terug in te vinden... Het was duidelijk dat Luthica het erg zwaar had, maar Zach zou er nog steeds voor haar zijn. Tot het moment dat ze voor zichzelf zou vechten zou hij altijd klaarstaan om haar te helpen. Met de nu bebloedde knuppel in haar hand slenterde ze naar hem toe. Met een moedeloze houding en tranen in haar ogen, pakte Zach haar vast. "Ik weet het, ik weet het" Suste Zach zijn zusje. Met een hand op haar achterhoofd hield hij haar tegen zich aan. "Maar je hebt geen mens vermoord... dat was geen mens meer... een mens zou niet doorgaan zonder armen... Zeker niet met zulke verwondingen..."

Zach liep de kamer uit met geheven bijl. Er waren gelukkig geen monsters in de buurt, of in ieder geval waren ze niet te zien. Zach ging elke kamer langs, waarbij hij 3 monsters neerhakte in totaal. Het was valse hoop geweest om te denken dat zijn ouders nog in leven waren geweest, want het hele huis was verlaten. Alleen hij, Luthica en de nu roerloze lichamen waren nog in het huis. Er waren spullen genoeg, maar er was niemand meer om het te gebruiken. Zach zette zijn handen op het houten bureau waar zijn vader altijd werkte. I guess this is a farewell then bedacht Zach zich. even steunde hij met zijn volledige gewicht op zijn armen en kon toen zijn emoties niet onderdrukken. Met een krachtige zwaai gooide hij alle spullen van het bureau af. Papierwerk vloog door de lucht heen, een stenen mok brak in stukken, de Cubaanse sigaren rolden uit het kistje. "Ik wil nog 1 ding halen..." Zei hij somber tegen Luthica Zachtjes pakte hij haar om haar middel en begeleide haar naar zijn kamer. Of wat zijn kamer was geweest, aangezien ze hier niet meer konden wonen.

Aangekomen in zijn kamer ging hij op het bed zitten. "De dingen die ik hier wel niet heb gedaan..." Even wachtte hij terwijl hij een kistje onder zijn bed vandaan trok. "Pap en Mam zouden me hebben vermoord als ze die dingen hadden geweten..." Zach opende het kistje en deed twee kettingen om. "Ik ben klaar om te gaan... maar eerst moeten we een plan verzinnen... waar gaan we heen en hoe gaan we daarheen?" Hij keek zijn zusje vragend aan.

Wat moest Zach wel niet van haar denken..? Ze was zo zielig op de andere af gelopen dat ze er weinig zin meer in had. Toch was en bleef Zach er voor haar zijn, ze stond in zijn omhelzing en keek naar z’n borstkas. Het kalmeerde haar wel maar toch, ze bleef nee schudden. “Het is toch ook ooit een mens geweest?” Was haar reactie op haar broer, maar later knikte ze toch dat hij wel gelijk had. Ze hoorde dat Zach nog iets wilde doen en keek hem toen kort maar wel echt vragend aan. “Uhmm, oke. “ Zei ze wat rustiger.
Ze waren langs gegaan waar haar vader vele uren in dat kantoor had gemaakt. “ Waarom denk je dat hij hier zoveel zat…?” Vroeg ze ergens voorzichtig en toen toch nieuwsgierig. Ze was net zoals Zach wat spullen langs gegaan en schrok wel toen ze doorhad wat hij nu gedaan had. Ze keek naar de papieren die op de grond lagen, de mok in duizende stukjes, de sigaren op de grond. Ze zag haar vader al staan, schreeuwen op Zach dat hij dat niet had mogen doen. Dat Zach weer moest weggaan… Ze werd er zelf ook wel wat somber op en keek naar haar broer die zei dat die nog wat wilde halen. Langzaam liep ze in de richting van Zach zijn kamer.
Ze keek hoe de fotolijstjes aan de muur hingen, althans die nog wel aan de muur hingen. Het was toch anders dan de andere keren, ze wisten niet eens of ze dood waren… Ze ging er maar vanuit. Ze was de trap langzaam omhoog gelopen en keek naar de kamer van Zach. Voorzichtig liep ze naar binnen, bang dat ze wel op iets van glas zou gaan staan. “Waarom dan..?” Vroeg ze voorzichtig nadat ze de kettingen bekeken had. Het leken normale kettingen in haar ogen. “Ik denk dat we het beste de keuken kunnen leeg plukken.. “ Stelde ze voor. Echter had zij maar een paar messenger bags en dat was alles. Ze liet twee klopjes op de deurpost horen en liep naar haar eigen kamer waar ze een messenger bag pakte en wat van haar spullen waar waarschijnlijk Zach of haar ouders niets van wisten.
“Ready..” Zei ze rustig toen ze weer op de hal stond. Ze was niet meer aan het glimlachen en keek wat meer down.

// Waarom helpt school met schrijven? -.-

Luthica stelde voor om de keuken leeg te plunderen. Zach vond dit een goed idee en pakte een tas uit zijn kast. Dit was een Hikers backpack, waar 70 liter aan spullen in konden. het bovenste vak van zijn tas vulde hij met kleding, zodat hij een reserve had. hij pakte zijn zakmes mee uit de la van zijn bureau en liep toen achter Luthica aan naar haar kamer. "Heey vergeet jij ook niet reservekleding mee te nemen? Mischien hebben we het nodig." Zei hij kalm tegen haar. Even keek hij de kamer in, al leunend tegen de deurpost. "Ik ga de kast plunderen" Kalm liep Zach naar beneden, maar toen hij de kast opende viel er van naast hem ineens een lichaam. Zach sprong opzij en kon nog net de grijpende armen van een zombie ontwijken. Met een behendige slag wilde Zach het hoofd raken, maar hij miste. Met een klap kwam de bijl in de houten kastdeur. Zach probeerde de bijl los te trekken, maar deze zat muurvast. De zombie had hem ondertussen vast en toen Zach achteruit wilde stappen donderde hij achterover op de grond. Met een aantal trappen probeerde Zach tevergeefs de zombie los te krijgen.

Luthica knikte op zijn woorden en bekeek haar tas, ze kon wel het een en andere erin kwijt als ze het wilde. Ze liep weer terug naar haar kamer en bekeek haar kast inhoud eens even goed. Ze pakte een dunne broek, een lange shirt, een vest en dan vervolgens nog een paar gympen. Nu moest ze wel genoeg hebben toch? Ze liep nog eens rustig door haar kamer heen en hoorde Zach zeggen dat hij naar beneden was. Luth had geknikt op zijn worden en keek weer even verder rond. Ze ging op haar bed zitten en pakte haar beer vast, ze ging met haar vinger over het missende kraal oogje waar ze naar keek.
Iets later draaide ze de beer om en zocht kort naar een rits of iets in die soort. Ze pieterde het ritsje open en schudde de beer uit. Er kwam een klein zakmesje uit wat ze vroeger gebruikt had… Een paar oude rode bloed vegen waren zichtbaar op het blad. Verder lag er rond de 250 euro op het bed wat ze iedere maand iets opspaarde, ze wist het nog goed dat ze de beer altijd wist te verstoppen als het wasdag was voor de knuffels… Verder haalde ze er een klein papiertje uit waar namen, adressen en telefoon nummers stonden zoals die van haar tante, oom en opa. Nu ze eraan dacht pakte ze gelijk haar telefoon en lader en propte die nog in de tas voordat ze die ooit nog zou vergeten. “Okay… Telefoon zat nog op 100% en als ik data uit hou gebruik ik het nog wel even…” Mompelde ze en stopte er een koptelefoon en oortjes bij in. Nu zat haar tas voor de helft gevuld met haar manier van inpakken.
Plots hoorde ze een lawaai van beneden en liet de beer vallen terwijl ze de trap af rende. Ondertussen had ze haar knuppel te pakken en zag Zach moeite hebben met een zombie over hem heen. “ZACH!! “ Riep ze luid en rende op de zombie af die de eerst een rot trap verkocht en vervolgens sloeg ze een paar keer op de zombie met de knuppel. Toen het al levenloos lag sloeg ze er nog een keer op om zeker van te zijn dat het dood was en liet de knuppel vallen om bij Zach te kijken. “Zach?! Alles oké?” Ze zat onder het smurrie van de zombie.. dat kon ze er straks nog wel af halen met wat water en schone kleding… Hier zou ze niet in blijven zitten en boven lagen al haar spullen nog.

Luthica kwam al aanrennen en ze gaf een flinke trap tegen de zombie aan. Zach was opgelucht toen de zombie van hem af was en krabbelde overeind. Tot zijn verbazing sloeg Luthica meerdere keren met de knuppel op het hoofd van de zombie. Gelukkig... heeft het toch zin om zo hard voor haar te zijn. Dacht Zach stil. Luthica kwam bezorgt naar haar toe en vroeg “Zach?! Alles oké?” Ze zag helemaal rood van het bloed, maar dat zou wel op te lossen zijn. "Jah het gaat wel, Dank je" Zach stond op en pakte zijn bijl vast. Met een harde ruk schoot deze los. "Pff ik mistte en toen probeerde ik mijn bijl terug te krijgen, waardoor hij me vastgreep en ik achterover viel"

Zach opende nu de kastdeur en zag een half lege kast. "Jah... er moesten natuurlijk nog boodschappen gedaan worden..." Zuchte hij. Zijn tas op de grond zettend pakte Zach allerlei blikken eten. Hij wist niet eens hoe het smaakte, omdat zijn rijke ouders een persoonlijke kok hadden. Het zou in ieder geval een stuk beter zijn dan verhongeren. Toen hij 16 blikken eten in zijn tas had gestopt pakte hij een aantal grote flessen, die hij vulde bij de kraan. Het water deed het gelukkig nog, maar hij wist niet hoelang dit nog zou blijven met deze chaos de flessen gevuld, stak hij deze in de zijnetjes van zijn tas, waar in een netje 2 halve-literflessen of één 1-literfles in paste. Ze hadden nu in ieder geval genoeg spullen. "Heey het is denk ik tijd om je op te frissen..."

Ze was bang dat zach wat had maar die stond gewoon weer rustig op. Ze beet op haar lip en voelde wel al dat er wat zat, maar kon het niet plaatsen. De bijl van zach liet rustig los waarna ze naar haarzelf keek. Ze zat inderdaad onder en bekeek haar kleding eens van alle kanten. Al het witte was rood geworden met een enkele keer een wit plekje van haar shirt zelf. Haar rok dripte lichtjes op een plek waar het meeste was opgekomen. Zach was het ook op gevallen en de na die opmerking had ze er zelf ook over nagedacht. “Yeah..” Begon ze terwijl ze nog aan het nadenken was. “Ik denk dat ik dat beter doe…” Op het moment voelde ze zich zo vies, ze voelde zich niet op haar gemak en al helemaal niet veilig meer.
Ze liep naar boven toe en bekeek haar kast inhoud nog een keertje. Ze zag dat ze toch haar favoriete setje al had ingepakt en zou wat anders moeten verzinnen. Met veel geklier voor haarzelf pakte ze haar kleding en liep naar de douche. In een van de kasten haalde ze een handdoek, washandje en een badlaken. Ze zette het water aan terwijl ze zich rustig begon uit te kleden. Sieraden af te oden en de shampoo te pakken. Het was een alles in een geval en nu het toch de laatste keer zou zijn dat ze hier zou gaan douchen vond ze dat ze wel iets meer mocht gebruiken.
Eenmaal klaar met douchen was ze wat vergeten en liep in handdoek geslagen de gang op naar haar kamer en pakte ze een ondergoed. Deed deze vlug aan en liep weer terug waar ze haar winter school setje aantrok. Zwarte kousen die tot haar bovenbeen kwamen, een iets langer zwart rood geruite rokje en een lang wit bloesjes achtige shirt waar ze de stropdas van wegliet en de grijze trui wel van mee nam. Op haar kousen liep ze naar beneden, ook met haar tas van haar kamer die haast als een half gevuld scheef tasje uitzag. Beneden had ze haar tas neergezet en trok haar laarzen aan die tot haar scheen bijna knie kwamen. Ze liep ook naar de keuken en nam wat handy dingentjes mee zoals een aansteker die de kok wel eens gebruikte om te roken. De halve EHBO doos en disinfectie middelen. Genoeg pleisters en vervolgens een blikopener okay… en zelf nog wat snoepjes en een flesje drinken.

Ze was op de bank gaan zitten waar het nog iets schoon leek, rustig bekeek ze de foto in haar handen. “Ik hoop dat jullie er nog zijn…” Sprak ze er zacht tegen, ze had watervaste make-up die al half vervaagd was. Maar toch was ze op haar lip aan het bijten om niet te gaan tranen, niet te gaan huilen. Wat ook niet gebeurde, nog geen seconde later klonk er een hoge gil van Luth af die gehaast was opgesprongen en haar rok naar beneden trok. Bij de bank zat je nu een zombie klem achter de kussens, het had wat leek op een dienstpak aan en een hand graaide alweer… Luthica wist wie het was en riep al snel nee perf! Ze stond met schrik traantjes in haar ogen en had een rode blos op haar wangen. De zombie zat flink klem want meer dan handje zwaaien zat er niet bij.

// Zal proberen meer tijd vrij te maken voor je. =)

Luthica was zich gaan omkleden en Zach had de tijd genomen zijn tas nog eens goed te ordenen. nu alles goed geordend was ging Zach in zijn vaders stoel zitten. alle slechte dingen hebben hun goede kanten... als je ze maar ziet Ik denk niet dat hij nu naar me zal schreeuwen voor het zitten in zijn persoonlijke stoel. Toen Zach een tijdje zat werdt er ineens op de deur gebonkt. Het klonk hetzelfde als toen in het politiebureau. Snel pakte hij de bijl in zijn handen en schoot naar de deur toe. opzij achter de deur schuildend opende Zach de deur en er vielen een paar mensen binnen. Ze leken zoals alle mensen tegenwoordig op hersenloze lichamen. Met een klap van zijn bijl sloeg hij het hoofd van een van de mensen stuk en zijn bijl hakte ook nog flink in de rug van een ander. Plots bleven de twee lichamen stil liggen, behalve de onderste zijn hoofd die deze wild heen en weer slingerde. Zach gaf nu een flinke trap tegen het hoofd van de derde persoon en een luide kraak kwam van de nek af. Zach werdt misselijk van het aanzicht. Een lichaam dat met zijn kaak nog bewoog en daarboven een lichaam dat zijn hoofd heen en weer slingerde. Snel maakte hij het af en trapte de lichamen daarna naar buiten, waarna hij de deur weer dicht deed.

In de stoel gaan zittend zag hij Luthica binnenkomen. In haar zwart rode rokje en witte blousje liep ze op kousen naar haar laarzen toe. Zach hield even zijn adem in toen hij zijn zusje zo sexy zag, maar verbeet de gedachten snel met Het is je zusje zach... Ze ging nu zitten op de bank en zach keek afwezig naar de deur. Plots hoorde hij zijn zusje gillen en hij sprong op met ze bijl in zijn handen. Hij trok haar aan de kant en ging voor haar staan. Hij zag nu pas het handje dat uit de bank stak. "Hoe de **** is die daar nou weer gekomen??" Mompelde Zach half. Zich er verder niet aan storend pakte hij zijn zusje haar tas en reikte die aan. "We gaan..." zei hij kortaf. Hij slingerde zijn eigen tas op zijn rug en bond deze goed vast op zijn heupen. Zijn zusje aan haar hand meeleidend naar de tuin opende hij de deur en stapte naar buiten. "waar gaan we heen?" vroeg Zach aan Luthica, terwijl hij zijn weg baande door de tuin heen. Het was niet vreemd dat de tuin niet vol stond met de zieke mensen. De tuin was immers omringt door een hoge muur en nog eens extra afgezet met stalen hekken, waar scherpe punten op zaten. Als er al iemand over de muur zou komen zou het stalen hek ze zeker sterk belemmeren of zelfs ophangen aan hun kleding. Aan het einde van de tuin stond een groot zwaar hek. Zach opende deze met de sleutels die hij van binnen had meegepakt en trok het hek met wat moeite open. Ook sloot hij het hek weer toen ze buiten stonden, want hij mocht dan misschien niet meer terugkomen het was nog steeds zijn thuis...

"Dus... dan gaan we maar... jij weet de weg, dus je zult de richting moeten aanwijzen" Zei Zach, terwijl hij naar zijn zusje keek.