Naam: Eduard L.E. Marriott
Geslacht: Man
Leeftijd: 20
Familie, Vrienden, e.a.:
George Marriott-56-Dood (Vader)
Delilah Ladok-52-Zombie (MOeder)
Veronica Marriott-31-Onbekend (Zus)
Lucy Marriott-24-Onbekend (Zus)
Sarah Marriott-22-Onbekend (Zus)
Uiterlijk: Eduard is een grote jongen met brede schouders en smalle heupen. Zijn bruine haren houdt hij kortgeknipt, zodat ze hem niet in de weg zitten en zijn blauw-grijze ogen kijken vanuit een vastberaden gezicht helder de wereld in. Verder is hij tamelijk gespierd, door een jarenlange football-carrière en twee jaartjes legerdienst.
Eigenschappen:
Eduard lijkt sterk op een moderne variant van de ridder. Hij is zeer hard gesteld op zijn eer, wat zowel in zijn voor- als in zijn nadeel kan spelen. Langs de ene kant heeft zijn eergevoel hem al vaak van onterechte beschuldigingen gered, omdat men wist dat hij zoiets nooit zou doen, maar langs de andere kant heeft hij er ook al vaak om gevochten. Want als je hem hard beledigt... doe je dat best vanop een afstandje. Misschien dat er dan nog wat stukjes van je overschieten als hij met je klaar is.
Daarnaast is Eduard ook enorm trouw. Voor iemand die hij volledig vertrouwt doet hij alles. Werkelijk alles. Maar zijn eerder achterdochtige natuur zorgen ervoor dat hij dit niet voor veel mensen moet doen.
Sinds het uitbreken van de epidemie heeft Eduard al veel dingen meegemaakt en gezien die hij liever niet had willen zien. Dit heeft hem zeer hard gemaakt. Emotie's zoals verdriet en spijt ziet hij als een teken van zwakte, en zwak kan je maar beter niet zijn in deze wereld. Hij verafschuwt niet alleen mentale zwakte, maar ook fysieke. Dagelijks spendeert hij een flinke tijd aan het versterken van zijn lichaam, variërend van boxen tot hardlopen.
Verleden: Een twintigtal jaren geleden, op een vlucht van Melbourne naar New York werd de kleine Eduard geboren, als vierde en laatste kind van George en Delilah Marriott, eigenaars van de Marriott keten. Zijn drie zussen, Veronica, Lucy en Sarah waren toen respectievelijk elf, vier en twee jaar oud. Maar Eduard zou niet lang hun kleine broertje blijven. Rond zijn zesde al had hij zijn zus Sarah ingehaald en was hij maar een klein beetje kleiner dan Lucy. Rond die tijd was het ook dat men zijn aanleg voor sport echt begon op te merken. Goed, hij had al heel vroeg leren lopen en kon al lang fietsen, maar op zijn verjaardag deed hij iets waar iedereen van versteld stond. Zijn grootvader had hem die dag meegenomen naar een wedstrijd van de New York Giants. Als lid van het bestuur van de club had hij VIP-plaatsen bemachtigd en had hij er zelfs voor kunnen zorgen dat Eduard een paar van de spelers na de wedstrijd kon ontmoeten.
Zijn grootvader had hem, half lachend, beloofd dat hij in het team mocht, als hij langs de toenmalige quarterback kon geraken. De speler had zich heel rustig klaargezet, ervan overtuigd dat een zesjarige geen partij voor hem zou zijn. Toen de jongen op hem kwam afgelopen, zette hij zich klaar om hem tegen te houden. Tot op het allerlaatste moment bleef Eduard op hem aflopen, maar toen liet hij zich plots vallen en schoof door de benen van de quarterback en was hij er voorbij...
De jaren gingen voorbij, Eduard werd twaalf en ging naar Saint Joseph Regional High School, waar hij zijn football talenten verder ontplooide. Al snel schopte hij het tot quarterback en het team behaalde de ene overwinning na de andere. Op het moment van zijn afstuderen had Eduard drie beurzen aangeboden gekregen, van verschillende universiteiten, maar hij wist zelf heel goed dat het zakenleven niet voor hem was weggelegd en besloot om in het leger te gaan. Achtereenvolgens rondde hij de 'Officers Candidates School' en de 'Basic School' af.
Bij het uitbreken van de epidemie was hij al ruim een jaar in dienst in het leger. Hij werd samen met een peloton gedropt werd in Fresno met de bedoeling er de zombies uit weg te houden. Daar zijn ze niet in geslaagd. Stuk voor stuk heeft Eduard zijn vrienden zien vallen, sommigen heeft hij zelf doodgeschoten om hun dat verschrikkelijke tweede leven te besparen. Uiteindelijk, toen er maar een vijftal mensen overbleven, heeft hij zijn mannen ontheven van hun taak en de stad opgegeven. De andere vijf zijn ondertussen allemaal dood of verdwenen, en Eduard is vastbesloten om de stad, vroeg of laat, terug te veroveren op dood. Semper Fidelis.
Gevecht: Eduard is getraind voor het gevecht. Echter heeft hij al zo veel mensen zien vallen door de zombies dat hij zich niet altijd even goed kan beheersen en dus ook niet altijd even voorzichtig te werk gaat. Iedereen die, in zijn bijzijn, valt, neemt hij zich kwalijk en zal zijn woede jegens de ondoden versterken. Hij heeft zichzelf voorgenomen om, de dag dat hij zelf besmet raakt, zelfmoord te plegen.
Wapens:
OKC-3S Bayonet, in perfecte staat
M1911, twee volle magazijnen (14 kogels)
M16A4, drie magazijnen (2x30 kogels, 1x12)
