Hobby’s: Zwemmen, paardrijden, boogschieten, hardlopen, schieten op een oefenbaan, lezen, dansen, bioscopen, koken, muziek luisteren.
Likes: Melk chocolade, piano, bijna elk thema voor een bioscoop film, een wapen in de hand, honden en katten, grijze schimmel paarden, paarden in het algemeen, de geur van paarden, herfst en winter, water (het liefst zwembaden) regen, spinnenweb met dauw, de maan, pasta gerechten, McDonald’s, sterren, puzzels en raadsels, de zang van een nachtegaal, bos, boslucht, bosdieren, schilderijen van Bob Ross, de herfst kleuren, musicals, in een net verschoond bed stappen, een warm bad, de geur van een vanille stokje, Johnny Depp, mensen die niet nep zijn, mensen die kracht en vertrouwen uitstralen, de lach van haar vriendje, mensen die niet opgeven, geurkaarsen.
Dislikes: De geur van afwasmiddel (wordt ze misselijk van) bumperklevers, klikkers en hielenlikkers, luiheid, vieze sokken, voeten, het geluid van de brievenbus, verassingen, complimenten aan haar, mensen die je bespelen, met ruzie naar bed gaan, rode bieten, de zure geur van verrotting (bv Composthoop), huilende baby’s, Heavy metal muziek, haring, lange nagels, dood, het idee dat ze van een ander zou kunnen houden dan van Jason.
Angsten: Sommige insecten, dat mensen haar niet mogen, dat ze de verkeerde beslissing neemt, zwemmen in een meer, rivier of zee waar ze de bodem niet kan zien, het verliezen van haar familie, dat het nooit meer goed komt met haar broer George, een leven zonder Jason, geen kinderen kunnen krijgen, verdrinken, machteloos zijn, het donker, Remi die wegloopt, alleen achter blijven, zombies tegenkomen als ze geen wapens heeft.
Turn ons: Blauwe en bruine ogen, milde gezichtbeharing (dus geen Sinterklaas baarden ofzo), donker haar, uniformen, lange mannen (tenminste langer dan zij), aanstekelijke en mooie (glim)lach, mooi recht en wit gebit, mooie ogen, mannen die beschermend zijn, leiders, sportieve mannen, natuur, - en dierenliefhebbers, cowboys, speelsheid, volwassen gedrag, brillen, gentleman’s, mannen die zacht kussen, Engels accent.
Turn offs: Heel erg lang haar of heel kort tot geen haar, criminelen, tattoo’s, piercings, dronkenschap, viezeriken, praatjesmakers, egoïsten, heel erg zelf ingenomen mannen, slonzig uiterlijk, slechte grappen/humor, werkeloosheid, slechte adem, rood haar, uitgelachen worden als ze heel serieus is, nepaccenten, liegen, mannen met een nep tan, slechte kussers.
Uiterlijk:
Lengte: 1.73 m Gewicht: 60.3 kg Postuur: Slank, lange benen, neigt naar het atletische maar is niet vol gespierd. Haarkleur en dracht: Bruin tot donkerbruin, lang, dik, golvend haar. Het liefst draagt ze het los of in een staart, maar daar zal ze misschien spijt van krijgen. Oogkleur: grote hazelnoot bruine ogen.
Verleden:
Anne is geboren in Porterville. Ze had toen al twee grote broers, George en Patrick. Haar moeder is Frans waardoor ze een beetje tweetalig is opgevoed. Op haar vijfde jaar zijn ze naar Fresno verhuisd. Daar werd haar kleine zusje geboren. Op school ontdekte ze dat ze veel van sport hield en dan vooral in het water, dus melde zich aan bij een zwemvereniging. Na een aantal jaar werd ze professioneel wedstrijd zwemster, waar in ze al een aantal prijzen heeft gewonnen. Dit doet ze samen met haar broer, Patrick, die haar coacht. Naast zwemmen ontdekte ze het boogschieten, wat ze al 12 jaar doet, maar dat bleef een (dure) hobby. Door haar vriendin Rachel is ze ook gaan paardrijden. Ze kreeg een verzorg paardje waar ze dressuur en recreatief mee reed. Ze is nu al aan haar volgende verzorgpaard begonnen, en is aan het sparen voor een eigen paard. Ze was als tiener dan ook altijd te vinden op de manege, als ze niet in het zwembad lag tenminste. Om op conditie te blijven is ze ook gaan hardlopen, het liefst in het bos samen met vriendin Rachel. Door haar lange benen en het vele sporten kan ze snel en hard rennen en heeft ze vooral een goede conditie. Omdat ze blijkbaar nog tijd over had vond ze het wel een goed idee om één keer in de week een dagje vrijwillig te helpen bij het lokale dierenasiel. Daar heeft ze haar kat, Jive, en haar hond, Remi, van geadopteerd. Om genoeg tijd over te houden voor haar sporten nam ze een parttime baan aan bij een klein café in de stad, om toch nog wat geld te verdienen.
Het jaar dat ze uit huis wou gaan ontmoette ze Jason. Hij was helemaal weg van de bijdehante, charismatische Anne. Maar zij moest toch nog een beetje overtuigd worden, wat Jason uiteindelijk lukte. Omdat Jason wapen expert was en schietles gaf heeft ze dat ook een keer geprobeerd. Hierdoor ontdekte ze dat het gevoel van een wapen in haar hand, haar toch wel een heel goed gevoel gaf. Hetzelfde gevoel dat ze ook had bij boogschieten. Op de schietbaan voelde ze zich helemaal in control, volledig gefocust en zo sterk dat het leek alsof ze de hele wereld aan kon. Door het boogschieten had ze een aardig goede hand oog coördinatie ontwikkeld. Na een aantal maanden te hebben gedate, zijn de twee gaan samen wonen in een klein maar lief flatje boven een pizzeria.
Het hete water stroomde, haar huid na gloeiend, over haar lichaam. Met haar vingers woelend door haar lange bruine haar spoelde het geurige sop weg. De spiegel boven de witte wasbak was beslagen van de stoom. Uit de radio echode een zacht liedje. Anne neuriede zacht mee. “I've seen fire and I've seen rain, I've seen sunny days that I kgg -ought would never end kggg seen lonely times when I kggggggg friend, But I always thought kgggg see you againkggggggg… Kluch”. Verbaast veegde ze met een hand over het glas van de douchecabine en keek er door naar buiten. Het lampje van de radio was aan, maar er kwam geen enkel geluid meer uit. Vlug draaide ze de doucheknop om. De plotse stilte, verraste haar een beetje. Het flatje was leeg. Jason lag nog te slapen en buiten was er geen hond op straat. Niet zo gek aangezien het half 6 in de ochtend was. De eerste roodoranje zonnestralen schenen het hun kleine huisje binnen en gaven een warme en welkome sfeer. Door de plotse kou stapte ze vlug uit de cabine, wikkelde een handdoek om en liep, haar druipende haar uitknijpend, naar de radio. Met een natte vinger begon ze aan de zenderknop te draaien. Niet begrijpend keek ze op het zwarte ding neer. Normaal zouden er allerlei zenders te horen zijn. Ze haalde haar schouders op en draaide de knop uit, net toen een zender reageerde. “Hier een nooduitzen–,“ Vlug draaide ze de knop weer aan. Een nooduitzending? Wat zou er aan de hand zijn? Maar er was geen geluid meer. ‘Shit,’ Nou ja, ze liet de radio maar voor wat het was en liep de badkamer uit.
‘Bonjour, Rachel,’ Het kleine vrouwtje draaide zich glimlachend om en boog meteen naar de kleine hond naast Anne. ‘Hey boef! Ben je daar?’ zei ze met een speelse hoge stem. Kwispelend likte hij de handen van de vrouw en begon te springen. ‘Remi,’ De hond ging meteen zitten bij het horen van de afstraffende stem en keek schuldbewust op naar zijn bazinnetje. ‘Zo niet eerlijk dat jij precies die ene koos die wel luistert,’ zei Rachel met een grijns. ‘Joshi luistert voor geen meter, ze doet precies wat ze wilt. Maar goed, het is wel een schatje hoor,’ Anne grinnikte kort, terwijl ze begonnen met het warm lopen. ‘Waar wil je heen?’ vroeg Rachel. ‘Zullen we langs de weg de heuvel op,’ zei Anne knikkend naar de asfalt weg die met een bocht door het bos omhoog liep. Remi, die vast zat aan een riem om Anne's middel, rende voor de jonge vrouwen uit, trekkend aan zijn riem. ‘Heb je nog met Jason er over gesproken? Thomas moet het snel weten ander kunnen we niet meer reserveren,’ ‘Ik moet er nog over beginnen. Ik weet niet of Jason er zin in heeft. Hij is de laatste tijd zo .. afwezig.. Ik weet niet wat hij heeft..’ kletsten ze wat onder het lopen. Halverwege de heuvel was een soort reling neer gezet, speciaal voor hardlopers om op te streken. Kletsend over hun weekendje weg strekte ze hun armen en benen. Remi zat hijgend te wachten en liep, snuffelend over de grond, om ze heen. Ze hadden het geluid al gehoord. Er was een auto in aantocht, vanuit de stad. Wat ze nog niet wisten was dat de auto als een gek over de weg racete. Zonder waarschuwing stoof de auto de bocht om, raakte de vrouwen op een haar na, en knalde met een abrupte klap tegen een boom.
Even stond Anna geschrokken aan de grond genageld. Met ogen als schoteltjes en open mond keek ze rachel aan. Remi stond ook, met oortjes naar voren en een voorpootje op, verbaast naar de auto te kijken, die nu nasissend en rokend tegen een boom in stond gekreukeld. Op hetzelfde moment rende Rachel en Anne naar de auto. ‘Oh My God!’ Rachel was het eerst bij de portier, die ze met een ruk open trok en zich vervolgens over de bestuurder heen boog. ‘Leeft hij nog?’ vroeg Anne met een licht paniek. Ze probeerde over Rachel heen te kijken toen die opeens gesmoord begon te krijsen. ‘Wat is er!´ Rachel greep naar haar keel waar het bloed uitspoot. Ze viel op de grond en keek angstig naar de bestuurder. Intussen het gapende gat in haar hals, die de bestuurder zojuist eruit had gebeten, probeerde te stelpen. In paniek boog Anne zich over haar vriendin. Wat moet ik doen! Wat moet ik doen! Wat moet ik doen! Ging er door haar hoofd. Er spoot wat bloed over haar heen, toen ze haar vest uit rukte en op de wond probeerde te drukken. Tranen stroomde over haar wangen en Remi trok angstig aan zijn touw. Ze graaide naar haar zak, naar haar telefoon en drukte 911 in. Ze keek op naar de open portier en haar stokte adem. Op de plek van de bestuurder zat een man. Hij had een gigantische wond op zijn voorhoofd, die zijn halve gezicht weg nam, en zat onder het bloed en andere wonden. Hij had hartstikke dood moet zijn, maar om een of andere angstaanjagende reden leefde hij. Hij haalde reutelend adem, hing zwaar in zijn gordel en maakte een graaiende beweging naar haar. Maar het meest verontrustende was het stuk vlees dat hij tussen zijn tanden had. Anne was zo geschokt dat ze niet eens door had de telefoon geen bereik had. Ze voelde een vochtige hand tegen de hare en keek naar beneden. Rachel keek haar met een immense paniek in haar ogen omhoog. Haar lichaam maakte schokkende bewegingen. `Rachel… Nee..` Rachel schokte nog wat na maar bleef toen roerloos liggen. Het vest om haar nek onder het bloed. Met een levenloze blik staarde ze in de verte. ´Rachel..?’ zei Anne zacht. Haar handen, onder het bloed, begonnen te trillen. Een zwaar gehijg liet haar opkijken. De man zat vast. Zijn riem hield hem vast in zijn stoel. Remi piepte bang, starend naar de man. ‘Rachel..?’
Anne bleef helemaal kapot van emotie bij het lichaam van Rachel zitten. De zombie in de auto, die waarschijnlijk tijdens het autorijden was veranderd zat vast. Hij wist niet meer hoe de auto gordel werkte en dat was de redding van Anne en Remi geweest. Anne had na een half uur nog een paar keer geprobeerd te bellen maar er was totaal geen gehoor. Ze wilde Rachel ook niet achter laten dus bleef ze wachten tot er een auto zou komen, die niet kwam. Toen Rachel weer wakker werd, of eerder opstond van uit de dood, kon Anne het niet geloven zo verbaasd en blij was ze. Maar toen Rachel haar aan begon te vallen rende ze weg. Totaal in shock was ze, met Remi, terug naar de stad gelopen. Toen ze daar alle andere horror vond, is het haar nog maar net gelukt om naar haar flat te vluchten. Omdat Jason daar niet was, en ze haar familie niet bellen kon, wilde ze wachten tot Jason thuis kwam. Ze had al wat overlevingsspullen verzamelt, waar onder haar boog met pijlen en een aantal wapens + extra munitie uit de voorraad van Jason, en was in principe klaar om te gaan, als Jason thuis zou komen, toen ook haar flatje werd belaagt door een troep Zombies. Ze moest weer vluchten maar kreeg een aantal zombies achter haar aan, die ze af heeft kunnen schudden. Omdat de hele stad was onder gelopen is ze het bos in gevlucht. Daar zit ze nu al een week alleen met Remi...
Familie, vrienden, e.a.:
Vader: David Winters (61) Dood David was het hoofd van de familie Winters. Hij ontmoete zijn vrouw, Sarah Joubert, op een reis in Europa. Het was liefde op het eerste gezicht en heeft haar dan ook meteen mee genomen terug naar California. Tot groot ongenoegen van zijn schoonfamilie, aangezien hij nog maar 22 en zij nog maar 19 was. David was een politie agent in Porterville, een klein stadje tussen, Fresno en Bakersfield. Hij werd gepromoveerd en ze verhuisde naar Fresno. Hij stierf op 61 jarige leeftijd ten gevolgen van longkanker. Een paar maanden voor de uitbreek van het T-virus.
Moeder: Sarah Winters,- Joubert (58) Vermist Sarah is een Française. Geboren in Frankrijk, maar was altijd al gefascineerd door de USA. Toen ze David ontmoete op 19 jarige leeftijd en hij haar vroeg of ze met hem mee ging had ze niet lang nodig om tot een besluit te komen. Ze leerde voor lerares op het CSUSM (California State University San Marcos) in San Marcos, ten zuiden van Californië. En is nu meer dan 20 jaar lerares op Fresno-High in Fresno. Op het moment van de uitbreek was ze aan het werk. Anne heeft geen idee wat er is gebeurt op Fresno-High. Ze heeft niks meer van haar moeder vernomen helaas, en vermoed het ergste.
Broer: George Winters (35) Zombie Het eerst ongelukje van Sarah en David Winters. Zijn ouders waren nog geen jaar getrouwd of zijn moeder raakte al zwanger. Ondanks hun jonge leeftijd, was de baby toch erg welkom. Hij groeide op in Porterville en ontdekte al gauw de zelfde passie als zijn vader. Politie. Ze verhuisde naar Fresno en na de geboorte van zijn laatste zusje, hij was 18, is hij ook bij de politie gaan werken als rechercheur. Hij was getrouwd met zijn high-school grilfriend, Lilian, die zwanger was van hun eerste kind tijdens de uitbreek. Nog voor hij wist wat er allemaal aan de hand was, wat betreft het virus, werd hij opgeroepen naar een verkeersongeluk op de Highway, tussen Fresno en Bakersfield. Omdat Anne nog weinig contact had met George, door een ruzie in het verleden, wist ze niet dat hij op de Highway was.
Broer: Patrick Winters(28) Vermist Patrick is de tweede zoon van David en Sarah en heeft een leeftijdsverschil van 6 jaar met zijn broer. Daardoor kregen de twee jongens nooit echt een goede band. George was natuurlijk wel beschermend maar verder deelde ze niks. Patrick ging ook een hele andere kant op wat betreft zijn vader en broer. Hij volgde het leraren pad, zwemleraar en uiteindelijk, professioneel trainer. Door zijn homoseksuele gevoelens had hij minder fijne tienerjaren dan zijn broer, maar uit eindelijk accepteerde hij zichzelf en kwam uit de kast. Patrick had een erg goede band met Anne. Het was zijn kleine zusje, tot Sophie werd geboren natuurlijk. Ze hadden dezelfde interesse wat zwemmen betreft. Hij gaf zwem training op een zwemvereniging niet ver van Fresno- high school. Wat er met hem gebeurt is, net als met hun moeder, weet Anne ook niet.
Zus: Sophie Winters (17) Vermist Sophie. Het tweede en laatste ongelukje van haar ouders. De enige, van haar broers en zus, die niet in Porterville maar in Fresno geboren is. Ze was dan niet geplant, iedereen was dol op Sophie. Blond, blauwe ogen en een lieve glimlach. Het was een erg lief en verlegen meisje dat erg geïnteresseerd was in ballet en de hoop had om ooit een beroemde professionele ballerina te worden. Ze was niet bijster populair op school, maar had goed haar draai kunnen vinden tussen de tieners op Fresno-High. Anne, haar grote en enige zus, was haar grote voorbeeld geweest en kwam altijd vaak bij haar voor raad. Anne hoopt dan ook, met heel haar hart, dat Sophie samen met Patrick en Sarah in veiligheid zijn gebracht. Of in ieder geval bij elkaar zijn. Dat geld zeker voor Sophie die nog maar 17 jaar is.
Vriendje: Jason Shulman (26) Dood The long-time boyfriend van Anne. Anne heeft hem leren kennen via haar vader en broer. Jason was namelijk de wapen expert bij hun politie bureau. Hij gaf les aan de jonge agenten en had in het weekend een hobby club voor fanatieke wapen eigenaren. Hij was heel consequent wat wapens betreft, het waren zeker geen speeltjes en dat drukte hij ook altijd op het hart van elke leerling. Hij woonde samen met Anne in een klein flatje boven een pizzeria en was van plan om Anne ten huwelijk te vragen. Jason is omgekomen toen het politie bureau werd overlopen door een gigantische horde Zombies vanuit de stad. Hij heeft een paar mensen kunnen redden maar is uiteindelijk opgevreten door de Zombies. Er was letterlijk niks meer van hem over. Anne heeft geen idee wat er met hem gebeurd is en is nog steeds naar hem op zoek.
Beste vriendin: Rachel McCauley (24) Zombie Rachel was de beste vriendin van Anne. Ze hebben elkaar leren kennen op de lagere school, vlak nadat Anne naar Fresno was verhuisd. Rachels moeder was alleen staand en werkloos, waardoor Rachel een moeilijke jeugd had. Ze heeft haar vader nooit gekend en wilde ook niks met hem te maken hebben. Ze droomde van een carrière als actrice, wat ze jammer genoeg nooit waar kon maken. In plaats daarvan is ze op een manege net buiten de stad gaan werken. Waar ze paardrijles gaf aan kinderen. Ze stond op het punt de manager positie in te nemen toen het T-virus Amerika overspoelde. Rachel werd aangevallen door een zombie toen ze aan het hardlopen was met Anne. Rachel was de eerste levende die Anne zombie zag worden.
Huisdier ♂: (Jack Russel Terriër) Remi (3) Levend Remi is de hond van Anne. Door haar vrijwilligers werk bij het dierenasiel, heeft ze geholpen met het redden van zijn moeder. De Jack Russel teef, die ze Fee noemde, beviel in het asiel van twee puppy’s. Remi en zijn zusje Joshi. Anne was meteen verliefd op de kleine reu en heeft hem meteen geadopteerd. Zijn zusje is naar Rachel gegaan en woonde op de manege. Remi zelf is een hyperactief bijdehand monstertje, die alleen luistert naar Anne. Hij is nog heel speels en is dol op tennis ballen. Hij loopt altijd mee met Anne en Rachel, als ze gaan hardlopen, en dat is waarschijnlijk (voor nu) zijn redding geweest. Als hij thuis gebleven was, had hij de uitbreek niet overleefd. Anne houdt de hond te allen tijde dicht bij haar.
Remi::
Huisdier ♀: (Amerikaanse korthaar kat) Jive (15) Dood Jive komt uit hetzelfde asiel als Remi. Ze zat er alleen wat langer. Ze was al wat ouder, waardoor ze niet werd geadopteerd. Tenminste, dat dacht Anne. Toen ze haar wilde euthanaseren, heeft Anne haar geadopteerd. Daar heeft ze nooit spijt van gehad want Jive was een onwijs lieve en aanhankelijke kat. Jason was de grote liefde van Jive en sliep dan ook het liefst boven op hem. Maar ze had ook een plekje voor Anne in haar hart. De dag dat Remi kwam, was ze eerst beledigd, maar accepteerde de kleine speelse witbruine pup toch wel. Jive liep buiten rond toen de eerste zombies de stad aanvielen. Door haar leeftijd was ze niet de snelste meer en kwam ze vast te zitten onder een ijzeren hek, waar de zombies het arme dier te pakken hebben gekregen. Anne heeft de kat niet meer terug kunnen vinden en weet eigenlijk wel, met pijn in haar hart, dat het diertje waarschijnlijk niet meer leeft.
Jive::
Eigenschappen:
Goede eigenschappen: Wilskrachtig, vastberaden, gepassioneerd en emotioneel, kan goed haar angsten verbergen als het nodig is, weet wat ze wil.
Slechte eigenschappen: Snel jaloers, koppig, soms wat gesloten, lichtelijk haatdragend en compulsief.
Gevecht:
Anne is helemaal niet gewelddadig en keurt elke vorm er van af. Ze zal ook eerder praten of schreeuwen als ze kwaad is, dan dat ze gaat slaan. Als ze geen keus heeft bijv. Omdat het leven of dood is, gaat ze er wel voor. Ze zal niet snel twijfelen, tenzij het een geliefde of bekende is. Het is dus absoluut niet zo dat ze het leuk vind en zal erna ook heel emotioneel over zijn, maar op moment suprême kan ze haar hoofd op blanc zetten en gewoon doen wat ze moet doen.
Met zombies moet ze absoluut een knop in zichzelf omdraaien, omdat ze dood en doodbang voor ze is. Als ze die knop niet om draait zal ze alleen maar gaan nadenken. Dat het ooit mensen waren met levens. Als ze dan alleen is zal ze eerder rennen, maar met andere zal ze waarschijnlijk wel blijven en zich alsnog dwingen om te vechten.
Een groot voordeel voor Anne is dat ze door al het sporten, een goede conditie heeft. Ze kan een gevecht dus heel lang volhouden, tenzij ze gewond raakt. Ze is niet bang voor bloed of wonden bij andere mensen, maar zodra ze zelf een wond heeft of ergens bloed wordt ze heel snel licht in haar hoofd en verliest ze haar concentratie. Een ander voordeel voor Anne is dat ze best krachtig is. Als ze met een knuppel, mes of zoiets dergelijks moet vechten, kan ze krachtig toeslaan. Maar het liefst haalt ze haar vijanden neer van op een afstand, met een pistool of haar boog. Een ander pluspunt is haar goede hand, -oog coördinatie wat eigenlijk voor elk soort gevecht geld.
Een groot min punt is dat Anne een heel slecht nachtzicht heeft. Ze weet niet hoe het komt maar het is een aangeboren afwijking aan haar ogen. Ze is er ook voor getest. Ze kan echt bar weinig onderscheiden in het donker. Ze ziet sommige dingen wel natuurlijk, maar het meest is gewoon één zwarte vlek. Daarom is ze doodsbang in het donker.
Olivia Sergeant
Aantal berichten : 496 IC Posts : 39 Registratiedatum : 11-10-13 Leeftijd : 29 Woonplaats : Dordrecht
Character sheet Leeftijd: 19 Chance of Survival: Getting higher everyday. :) Partner: Last Christmas, I gave you my heart. But the very next day, you gave it away. This year to save me from tears, I'll give it to someone special.
Onderwerp: Re: Anne Cecilia Winters ma okt 21 2013, 19:29
Hele mooie karakterkaart! Je bent goedgekeurd!
Aron Chief
Aantal berichten : 596 IC Posts : 51 Registratiedatum : 09-10-13
Character sheet Leeftijd: 29 Chance of Survival: High Partner: I've been used by everybody. Now it's my turn to use you.
Onderwerp: Re: Anne Cecilia Winters ma okt 21 2013, 22:09
Wow, ik wil Marlon hier even aanvullen. Wat een mooie Karakterkaart, en wat heb je haar situatie rond het uitbreken SUPERmooi omschreven,
