Levi M. Ferman

G E N E R A L
Naam: Levi Michael Ferman
Uitspraak: Li-vai Mai-kel Fer-nan
Geslacht: Man
Leeftijd: 28
Geboortedatum: 25 december 1984
Geboorteplaats: Bismarck, North Dakota, USA
Status: Living
Geaardheid: Biseksueel
Familie: Levi is enigskind. Hij ging thuis weg nog voor het virus toesloeg; hij heeft geen idee of zijn familie nog leeft en doet ook geen moeite daarachter te komen, omdat het voor hem toch geen enkel verschil maakt.
Vrienden: Het woord 'vrienden' in dezelfde zin als Levi komt een beetje vreemd over. Levi zelf zal zeggen dat hij geen vrienden heeft; hij heeft wel mensen die hij vertrouwt (ook al zijn dit er weinig) maar hij zal iemand niet zo snel een vriend noemen. De weinige vrienden die hij had zijn geïnfecteerd door het virus.

O U T S I D E
Haar: Kastanjebruin
Ogen: Zwart
Lengte: 1.60
Gewicht: 52
Lichaamsbouw: Hij lijkt vrij tenger, omdat hij ook niet al te veel weegt en niet veel vet met zich meedraagt; toch is hij sterker dan hij lijkt. Zijn spieren vallen niet op maar zijn wel degelijk aanwezig.
Littekens: Littekens op zijn armen en benen van verwondingen die nooit goed verzorgd zijn

I N S I D E
Karakter: Op het eerste gezicht lijkt Levi niet erg moeilijk te benaderen: hij is klein en lijkt fijn gebouwd, wat mensen niet meteen met een moeilijke persoonlijkheid associëren. Toch is het tegendeel waar. Hij is absoluut niet open en vrolijk en vindt het eigenlijk maar vervelend wanneer mensen op hem afstappen. Hij zal dan ook kortaf antwoord geven, als hij dat überhaupt al doet, en veelal sarcastisch uit de hoek komen. Hij wantrouwt uit principe bijna iedereen; de weinige mensen die hij vertrouwt, hebben er lang over gedaan zijn vertrouwen te winnen. Hij is daarentegen wel erg loyaal aan die mensen die hij vertrouwt. Zowel in conflictsituaties als daarbuiten is hij erg intelligent en vindingrijk, waardoor hij een hoge overlevingskans heeft. Hij is echter ook erg ongeduldig en wil dat alles meteen op dát moment lukt. Hij is bereid ver te gaan om te overleven en bereid veel op te offeren, al kan ook dit soms doorslaan en kan hij keuzes maken waar hij later spijt van heeft.
Goede eigenschappen: Vastberaden, intelligent, vindingrijk, loyaal, bereid ver te gaan
Slechte eigenschappen: Moeilijk te benaderen, ongeduldig, sarcastisch, vertrouwt moeilijk, bereid té ver te gaan, koester lang een wrok
Likes: Opgeruimde omgeving, regen, beweging, adrenaline-gedreven situaties, stilte, heart food
Dislikes: Rommel, viezigheid, modder, chit-chat, drukte, slaap, zijn ouders, stilzitten, spicy food, zombies, het virus
Ziekten: Smetvrees

H I S T O R Y
Levi werd geboren in Bismarck, North Dakota, als zoon van een Amerikaanse vader en een Japanse moeder. Zijn moeder was enkel in uiterlijk en naam nog Japans; haar ouders waren aan het eind van de Tweede Wereldoorlog naar Amerika gegaan, uit angst voor een economische depressie die er uiteindelijk niet kwam. Levi kreeg een Amerikaanse naam en werd met Engels grootgebracht, en leek alleen in zijn uiterlijk sprekend op zijn moeder.

Je zou verwachten dat Levi, als enigskind, enorm door zijn ouders werd verwend. Niets was echter minder waar. Levi's ouders hielden wel van hem, maar lieten dit eigenlijk amper merken, en waren boven alles heel druk met hun werk. Levi werd meer grootgebracht door de babysitter dan door zijn eigen ouders. Op school werd het al snel de gewoonte dat hij de middagpauze doorbracht in het overblijflokaal, dit tot grote ergernis van Levi zelf. Hij vond namelijk al vroeg dat zijn leeftijdsgenoten vervelend en luidruchtig waren en hield zich liever volledig afzijdig, maar dat ging niet echt tijdens het overblijven. Naar huis gaan kon echter niet, aangezien zijn ouders niet thuis waren en zijn oppas pas na school op hem kon komen letten. Noodgedwongen en volledig tegen zijn zin in bleef Levi dan ook op school.

Thuis zat hij meestal op zijn kamer, omdat het daar tenminste stil was; zijn oppasser was een studente die meer bij hen op de bank leek te hangen dan dat ze echt aan het studeren was en daarbij ook nog van flink luide muziek hield. Hij praatte zo min mogelijk met haar, en eigenlijk ook zo min mogelijk met zijn ouders. Vaak lag hij al in bed wanneer ze thuiskwamen, en waren ze alweer vertrokken voor hij opstond. Hij heeft hierdoor nooit een geweldig goede band met zijn ouders gehad. Zelf vond hij dat ook niet nodig, vond dat hij genoeg aan zichzelf had, en vertelde hen dan ook niet veel op de zeldzame momenten dat ze wel samen aan de eettafel zaten. Levi was prima op zichzelf.

Althans, dat meende hij. Doordat hij zijn ouders en oppasser niet bepaald in vertrouwen nam, was er eigenlijk niemand waarmee hij kon praten als hij met iets zat. Nu maakte dat in de meeste gevallen niet zoveel uit, omdat hij met kleine dingen zat, maar toen hij er op zijn vijftiende achter kwam dat hij misschien niet alleen op meisjes viel, was dat toch wel iets waar hij de mening van een ander over wilde hebben. Bij zijn ouders kon hij (wilde hij) uiteraard niet aankloppen en dan bleven er weinig mensen over. Zijn enige overgebleven optie bleef internet, waar hij zich beschermd voelde door de anonimiteit van zijn beeldscherm. Hier ontmoette hij Hugh, die op dat moment tweeëntwintig was, en die een luisterend oor voor al Levi's problemen werd. Hugh stelde meerdere keren voor dat Levi gewoon met zijn ouders moest praten, maar Levi wees dit keer op keer af; hierna opperde Hugh langzaam het idee of Levi niet moest kijken of hij bij familie terecht kon?

Dit idee bleef in Levi's hoofd rondspoken. Hij kende zijn familie amper en voelde zich dus ook niet genoeg op zijn gemak om bij hen te gaan aankloppen, maar hij kon wel weg van zijn ouders. Naar iemand die hij wel kende. Hij kon naar Hugh. Levi was niet dom en wist zelf ook wel dat hij Hugh nooit voor de volle honderd procent kon kennen door een aantal gesprekken in een chatbox, maar hij wist dat hij slim genoeg was om door te hebben, wanneer hij Hugh zou zien, of hij inderdaad was wie hij gezegd had te zijn, en dat hij daarna snel genoeg was om zich uit de voeten te maken, mocht dat nodig zijn. Hij vroeg Hugh dan ook waar hij woonde, en kreeg een adres in San Francisco. Hij sprak af in een café op 19th Street; er zouden daar genoeg mensen zijn dat Levi niet meteen in gevaar was. Zo gezegd, zo gedaan; Levi pakte een tas in met zijn belangrijkste spullen, liet een brief voor zijn ouders achter, en vertrok naar San Francisco.

Hugh bleek precies te zijn zoals hij zich voor had gedaan, en Levi ging met hem mee naar huis. Het was Hugh die na enkele dagen vertelde over een organisatie waar hij vrijwilligerswerk deed, die opvanghuizen regelden voor weggelopen tieners. Levi stond niet bepaald te springen om een opvanghuis, maar ging ermee akkoord er in ieder geval te gaan kijken omdat Hugh het gevraagd had. De organisatie regelde groepsappartementen voor vijf tot zeven personen, waarin Levi ook terecht zou komen als hij met de organisatie in zee ging. Hij wilde hier eigenlijk niet in meegaan, omdat hij zich bij Hugh op zijn gemak voelde, maar wist dat het niet eerlijk was van hem te verwachten dat hij ineens de kosten van een vijftienjarige tiener op zich moest nemen; daarom schreef hij zich toch bij de organisatie in.

Hij werd geplaatst in een appartement met vier jongens en één meisje. Zoals het een groepsappartement van een groep tieners betaamt, was het er niet bepaald fris en proper. Door de (grote) hoeveelheid rommel en rotzooi is Levi steeds kieskeuriger op hygiëne geworden en heeft hij zijn smetvrees opgelopen. Levi begon langzamerhand het voortouw te nemen en stond erop dat er minstens één keer per week grondig schoongemaakt werd. De rest van zijn groep deed er lacherig over, vooral omdat hij als kleine opdonder (hij was nooit boven de 1.60 uitgekomen en was daarmee de kleinste van de groep) zo het voortouw nam, maar deed wel wat van hun gevraagd werd. Langzamerhand begon Levi zich steeds meer bij zijn groep op zijn gemak te voelen en nam hij hen steeds meer in vertrouwen, tot hij hen zelfs als zijn familie zag.

Normaal gesproken vielen dergelijke groepen op een gegeven moment uit elkaar, omdat mensen na hun afstuderen op zoek gingen naar een eigen appartement. Levi's groep vormde de uitzondering op deze regel. Ze bleven in hetzelfde appartement met hun zessen, zelfs na hun afstuderen, en bleven hecht met elkaar. Levi begon zich af te vragen of er überhaupt wel een moment zou komen waarop één van hen zou verhuizen, aangezien ze al tegen de dertig aanliepen en niemand erg veel haast leek te hebben te vertrekken.

Het virus sloeg hard en plotseling toe. Levi was van huis geweest toen de laatste radio-oproep kwam, en haastte zich naar huis. Daar zag hij echter dat het te laat was; zijn groepsgenoten waren al getroffen. Zonder na te denken maakte hij zich uit de voeten, rende weg van het stadscentrum tot zijn voeten hem haast niet meer konden dragen. Hij ging op zoek naar andere mensen, hij kon haast niet de enige zijn die het overleefd had. Hij vond Fresno en vestigde zich hier. Hij koestert door het verlies van zijn groep een persoonlijke wrok tegenover de zombies, en is daardoor vaak buitenshuis te vinden, om er maar zo veel mogelijk af te maken.

S K I L L S
Gevecht: In een close-combat gevecht is Levi behoorlijk snel. Hij ziet meestal snel een opening en aarzelt dan niet om zijn kans te nemen. Hij is minder goed in long-range combat, voornamelijk omdat hij niet het geduld kan opbrengen om fatsoenlijk te herladen. Tevens kan hij in long-range combat niet zo precies schade toebrengen als in close combat. Hierdoor vecht hij liever niet met handguns of rifles, al doet hij in een noodgeval alles om te overleven.
Weapons: