I know that I fucked up again.

Heb heel erg gezocht naar een manier om het automatisch af te laten spelen, maar dat lukte niet. Dit nummer beschrijft wel haar gevoelens, is ook hierop gebaseerd. ;D


De dagen waren verschrikkelijk lang, als een zigeuner tussen alle gebieden rond te lopen. Ze waren echt gewoon verschrikkelijk, wat moest ze doen? Tegenwoordig kwam Aphrodite geen zombies meer tegen. Ze kwam geen levende zielen meer tegen. Het was zo verschrikkelijk stil in haarzelf. Waar kon ze nou toch op terugvallen? En nog nooit had ze haar zoontje zo verschrikkelijk erg gemist. Eros had ze al zo lang niet gezien. Hoe zou het met de jongen gaan? Ze zou nooit vergeten hoe ze hem had gekregen. Hij was een ongelukje, maar geen verschrikkelijk ongelukje. Nog nooit had Aphrodite zoveel gehouden van iemand als van haar zoontje. Maar haar situatie maakte het gewoon niet mogelijk om voor hem te zorgen. De vader, een onbekende klant, was spoorloos en zonder iemand anders zou Aphrodite het echt niet kunnen, hem opvoeden. De plek waar Aphrodite woonde was nou niet echt een geschikte plek voor een kind om op te groeien. Toen de kinderbescherming ook was ingelicht, en ze Eros ook uit huis kwamen plaatsen, had Aphrodite niet eens geprotesteerd. Wat had ze dan moeten doen? Elke situatie zou beter zijn dan deze. Ze had gehoord dat hij in een weeshuis zat, gelegen in Fresno. Hij had in ieder geval een dak boven zijn hoofd gehad.

Maar Aphrodite had eigenlijk nooit het verdriet toegelaten. In haar wereld had dat gewoon niet gepast. Haar leven had bestaan uit het plezieren van mannen en het innemen van zoveel mogelijk drank en drugs. Met de drugs was ze rond haar tweeëntwintigste gestopt. Het was namelijk verschrikkelijk om van een goedje afhankelijk te zijn. En Aphrodite was een feministe, ze was van niemand afhankelijk, behalve van het geld. Maar was niet iedereen daarvan afhankelijk? Daarom had ze ook nooit een vriendje gehad. Money was her only love. De echte reden was omdat ze gewoon niemand vertrouwde, simpelweg omdat ze in dit wereldje was opgegroeid. En vaak genoeg had ze geprobeerd om er mee te stoppen, maar het was haar nooit langer dan twee weken gelukt. Aphrodite was ontzettend slim, maar ze had geen opleiding. Zonder opleiding kwam ze nergens. En daarmee was ze hard met haar neus op de feiten gedrukt. Teruggaan naar de wereld waarin ze thuis hoorde, dat was de enige echte uitweg geweest. Daar had ze zoveel geld mee verdiend. En met dat geld had ze een huis kunnen kopen, een auto, een goed leven voor Eros. Maar nee, zij had er drank, drugs, kleding, schoenen en nog meer shit van gekocht. God, wat had ze een spijt.

En met deze gedachte liep Aphrodite door de straten van Fresno. Het was zo verschrikkelijk stil daar, het beklemde Aphrodite. Het was geen fijn gevoel, alsof ze elk moment aangevallen kon worden. Ze liep langs een slijterij en keek naar binnen. Er was niemand. Natuurlijk was er niemand. De eigenaren zouden of een zombie zijn, of opgegeten door zombies zijn, of op de vlucht zijn. Niemand zou nog tijd hebben voor die slijterij. Toch keek Aphrodite nog eventjes of er niemand in de buurt was en sloeg toen het ruitje van de slijterij in. Een alarm ging af. “Fuck” fluisterde Aphrodite en trok haar pistool. Met een paar luide knallen was het alarm afgegaan. Dat was beter. De meid liep verder de zaak in en keek om zich heen. Daar vond ze een fles met whisky. En niet één, maar verschrikkelijk veel flessen! Aphrodite pakte twee flessen en hield er eentje vast in een van haar handen. Met de twee flessen liep ze de winkel uit. Ze had eigenlijk nog nooit gestolen, dus het gaf wel een kick om het nu een keertje te doen. Maar waar was die kick goed voor? De kans dat ze nu betrapt werd was helemaal niet aanwezig en dan was het niet eens spannend.

De volgende stop van Aphrodite was het weeshuis. De deur trapte ze in, er was toch niemand aanwezig. Ze nam een flinke slok van de whisky, om de pijn te verdoven die ze in haar hart voelde. Ze had haar zoontje zo lang niet gezien en daardoor voelde ze zoveel pijn. Aphrodite wist waar hij zou moeten liggen. Die informatie had ze allemaal gekregen. Maar ze was nooit langsgekomen? Eigenlijk was ze gewoon een verschrikkelijk slechte moeder had ze nu in de gaten. Aphrodite slikte eventjes en nam nog een flinke slok van de whisky, die heerlijk in haar keel brandde. Ze liep door naar de gang waar alle kamers van de kinderen lagen en telde de deuren. Hij lag op kamer dertien, een ongeluksgetal voor een heerlijk ongelukje. Hij was een geweldig ongelukje geweest. Van alle ongelukjes in haar leven was ze het meest blij met hem. Niet dat ze nog meer kinderen rond hat lopen, maar daarmee bedoelde ze dat ze gewoon heel erg veel fout had gedaan in haar leven.

De deur van kamer dertien was open geweest en Aphrodite sloeg haar hand voor haar mond. Heel het bed was weggesleurd, lag door heel de kamer. De weinige dingen die Eros bezat lagen door de kamer heen geslingerd. Overal zaten vegen van bloed, spetters van bloed en allerlei dingen waarvan Aphrodite niet eens wilde weten wat ze waren. Ze liep dichter naar het bed toe, misschien lag hij gewoon verstopt onder de dekens? Ze sloeg het dekbed weg en krijste het nog net uit. Er lag een enorme plas van bloed onder de dekens, met daarin nog één enkel arm. Aphrodite voelde hoe haar benen zwaar werden en hoe ze op de grond viel. Een fles whisky knalde kapot en zorgde voor scheurtjes in haar hand, maar ze voelde het niet eens. De andere fles bracht ze naar haar mond en nam zo’n grote slok dat ze zich bijna verslikte. Toen begon ze hartverscheurend te huilen. Het enige wat haar vreugde in het leven had gegeven, was haar nu ook al ontnomen. Haar ouders waren zo ver van haar vandaan, haar zoontje was overleden, vrienden had ze niet. Waar kon ze nu nog op terugvallen?