Aantal berichten : 47 IC Posts : 2 Registratiedatum : 11-11-13
Character sheet Leeftijd: Ձ૦ Chance of Survival: she knows some tricks Partner: I ripped the head off the love letters - the ones addressed to me. You wrote them for a girl you met, but was never bound to see.
Onderwerp: Keia Grace Weaven di nov 12 2013, 13:18
volledige naam Keia Grace Weaven roepnaam Keia oorsprong naam De naam Keia was gekozen om haar te vernoemen naar haar grootmoeder (Máhli Keia Tohbi). Grace is door Keia haar moeder gekozen als verwijzing naar de Christelijke kant van haar familie. Beiden namen zijn zo gekozen zodat Keia haar roots (Indiaans en Iers) niet zou vergeten en beiden kanten zou respecteren.
leeftijd 20 jaar geboortedatum 02 februari sterrenbeeld Waterman
geaardheid Heteroseksueel
geboorteplaats Overbrook, Oklohoma woonplaats waar haar voeten haar brengen
gevecht Keia is meer een vluchter dan een vechter. Ze kan zich prima voor langere tijd verborgen houden in de duisternis van de schaduwen en perfect mee dansen met hun bewegingen. Ze heeft er een waar talent voor om uit onmogelijke situaties te ontsnappen dankzij haar creatieve geest en praktische instelling. Dit betekent echter niet dat ze niet kan uithalen als dit nodig mocht zijn. Hoewel ze haar mannetje kan staan bij één op één gevechten, ze is niet de sterkste maar zeker ook niet de zwakste, vecht ze toch liever van een afstand. Keia kan boogschieten en aardig overweg met een speer. Deze twee wapens gebruikt ze liever voor te jagen, maar ze zou liegen als ze zou beweren dat het haar niet al meerdere keren gered heeft van een horde zombies. Voor de rest is Keia in bezit van een dolk, maar die gebruikt ze eerder voor het ontleden van vlees en het maken van pijlen. besmetnog niet
faceclaim Emmelie de Forest stem la click~
lengte 176 centimeter gewicht 68 kilogram
oogkleur Bruin haarkleur Blond huidskleur Blank, in de zomer al snel getint
gezicht Keia haar Indiaanse roots zouden bijna niet terug te herkennen zijn was het niet voor haar gezicht. De dikke, borstelige wenkbrauwen en de brede, ronde neus zijn een verwijzing naar haar gemixte achtergrond. Voor de rest is het waard te vermelden dat het meisje een met name rond gezicht heeft met appelwangen die verschijnen zodra haar mondhoeken ook maar iets naar boven krullen. Haar mond is vrij breed, maar haar lippen vol – met een bovenlip die net wat dikker is dan haar onderlip. Een klein detail waar Keia zelf al lang over struikelt. Om nou te zeggen dat ze er super onzeker over is, is weer een te ver uiterste, maar het is wel iet wat ze liever net iets anders had gezien.
lichaamsbouw Het meisje is van gemiddelde lengte en niet dik noch dun te noemen. Haar armen en benen zijn gespierd, maar niet zoals een vrouwelijke bodybuilder, eerder een atlete (of jager in Keia haar geval). Voor de rest heeft ze de nodige vrouwelijke vormen om door mening man aantrekkelijk gevonden te worden, maar het gaat vaak verborgen onder wijd zittende kleding. Dit is eerder uit praktische redenen dan onzekerheid.
kapsel Keia haar haar is groot, lang en pluizig. De blonde lokken hebben van nature een flinke slag. Dit zorgt er voor dat het meisje vrij standaard een 'out of bed' look heeft. Het haar valt tot over haar schouderbladen en als het nat is, en alles dus naar beneden hangt, streelt het zelfs langs haar onderrug. Uit sentimentele redenen vlecht ze bijna elke veer die ze tegen komt in haar haar wat er voor zorgt dat je tussen de blonde lokken door verschillend gekleurde veren kan zien zitten. Soms verliest ze een veer, maar er komt er vaak snel weer eentje bij.
kleding Zoals vermeld houdt Keia van wijd zittende kleding. Ze houdt van de bewegingsvrijheid die ze er mee krijgt en de achteloosheid die er om heen hangt. Daarnaast heeft ze een voorkeur voor natuurlijke stoffen als leer en wol. Qua kleuren kiest ze vrij standaard voor aarde tinten, bruin en oranje, met wit. Compleet tegen haar praktische instelling heeft Keia wel een zwak voor sieraden. Gouden ringen, zilveren armbanden, kettingen met haaientanden: het liefst draagt ze het allemaal tegelijkertijd. Veel waarde hecht ze echter niet aan de sieraden. Het kan haar weinig deren of ze kapot gaan of zoek raken – een vervanging heeft ze zo gevonden.
w a p e ns x Pijl en boog met koker x Speer x Dolk
+ vriendelijk Van nature is Keia al zonder echte vooroordelen. Ze benadert elk persoon met dezelfde houding: 'als ik jou niet lastig val, zal jij mij ook niet lastig vallen'. Dieren vormen geen gevaar voor jou als, als jij geen gevaar voor hen vormt en volgens Keia geldt dit voor mensen onderling net zo zeer. Een vriendelijke glimlach werkt beter als ontwapening dan vijandige woorden. En dus is Keia in het begin aardig tegen iedereen die ze ontmoet: welke achtergrond het persoon in kwestie dan ook mag hebben. Dit betekent echter niet dat ze naïef is en iedereen gelijk vertrouwt. Nee, Keia gaat uiterst voorzichtig met haar vertrouwen en wie ze dit schenkt om. Er zit immers wel degelijk een verschil tussen je aardig gedragen en iemand blindelings vertrouwen. Keia is lief. Keia is behulpzaam. Maar Keia leeft wel alleen voor Keia.
+ praktisch Dit meisje is zeker geen tutje. Ze is niet bang om vies te worden, haar handen vuil te maken of gewond te raken. Keia houdt niet van gedoe, zowel emotioneel als meer in haar omgeving, en kan super down to earth uit de hoek komen. Haar geest is vindingrijk en Keia kan snel met creatieve oplossingen komen voor onmogelijke situaties. Tevens is ze realistisch en heeft ze een vreselijke afkeer tegen romantische utopieën die nooit werkelijkheid zouden kunnen worden. Dit betekent echter ook dat ze maar weinig geduld heeft met mensen die de wereld wel zo bekijken. Niet dat ze ze zou af bekken, dat ook weer niet, maar op z'n minst een zucht en een draai met haar ogen zou niet verholpen kunnen worden.
+ eerlijk Zoals gezegd is Keia down to earth. Ze is niet het type dat zo maar aan iedereen haar gedachten zal opdringen, maar als iemand naar haar mening vraagt zal ze er zeker geen doekjes om binden. Het maakt haar soms te bot, te straight forward, maar je weet wel altijd waar je aan toe bent met haar op dat gebied. Als ze je niet mag, zal ze dit eerlijk laten blijken, maar andersom werkt het ook. Als ze wel op je gesteld is, zal dit ook vermeld worden. Ze is niet van het manipuleren, heeft er zelfs een hekel aan als mensen dit doen bij anderen, en voelt de behoefte niet om de waarheid te verbuigen voor haar eigen bestwil. Als ze iets geflikt heeft, zal ze hier verantwoordelijkheid voor opnemen. Ze is niet trots op haar fouten, maar zal er ook nooit over liegen.
+ zelfstandig Keia is super onafhankelijk. Ze is het type dat voor zichzelf na denkt en niet blindelings andermans stappen zal volgen. Met nieuwe gebeurtenissen komt het eigenlijk bijna nooit voor dat iemand het meisje nog moet gaan uit leggen wat er van haar verwacht wordt. Ze bekijkt de situatie en vult de lege plekken in en doet wat er gedaan moet worden. Extra begeleiding of een oppasser die op let of alles wel goed gaat is zeer overbodig. Ze kan uitermate goed voor zichzelf zorgen en haar eigen boontjes doppen.
- eigenwijs Maar tegenover al dat goeds staat ook haar vreselijke koppigheid. Keia moet en zal dingen op haar eigen manier doen. Een irritante eigenschap aangezien ze bijna altijd voor de moeilijke weg kiest. Ook al weet ze dat anderen juist zijn, dat ze er vreselijk naast zit en dingen alleen maar lastiger voor zichzelf maakt: Keia zal het beeld dat ze in haar hoofd heeft niet los laten. Het kan ronduit vermoeiend zijn. In een discussie weet je dat ze wel naar je luistert, maar de informatie totaal niet in zich op neemt. De koppigheid kan als een soort van arrogantie omschreven worden, mits het niet zo was dat Keia niet werkelijk gelooft dat ze alles beter weet. Dat is niet de oorsprong van haar eigenwijze gedrag. Het is eerder dat ze dingen liever op haar eigen manier doet. Ze houdt dingen gewoon graag dichtbij haar, omdat ze dan het idee dat ze nog de controle in handen heeft.
- onvoorspelbaar Tevens kan Keia haar gedachten vanuit het niets hele gekke sprongen maken. Een bepaalde van chaos trekt altijd rond in haar hoofd. Het ene moment heeft ze vrede met de plek waar ze is en de mensen die haar omringen, een seconde later kan ze er opeens genoeg van hebben en maken dat ze weg komt. Zelfs mensen die al jarenlang met het meisje om gaan, kunnen opeens voor maanden niks meer van haar horen. Gewoon. Omdat het kan. Simpelweg omdat ze er geen behoefte meer aan had. Het meisje kan grilliger zijn dan het weer en dat maakt haar onvoorspelbaar. Het is geen slim idee om op Keia te rekenen in een teamverband. Ja, zolang ze er is, is ze trouw en loyaal, maar ze kan ook elk moment opeens weer weg zijn.
- kil De blondine haar grootste zwakte is echter dat ze niet werkelijk om anderen geeft. De jongedame heeft moeite met hechten aan mensen en hoewel ze vriendelijk is tegen iedereen, geeft ze niet werkelijk om mensen. Het maakt haar koud onder haar warme buitenkant. Verwacht geen medeleven of mededogen van haar kant. Het maakt Keia werkelijk niet uit of jij ergens aan de kant ligt te verpieteren of niet. Soms frustreert haar eigen gedrag haar. Keia kan vreselijk boos op zichzelf worden, omdat het nooit werkelijk lukt om iemand te vertrouwen of aan iemand te binden, maar in de meeste gevallen heeft ze er vrede mee. Elke menselijke relatie (vriendschappelijk, romantisch of alleen al kennissen) is immers gedoemd om te mislukken. Waarom zou ze er dan ook moeite voor doen?
- onhecht En zo eindigen we bij Keia haar onhechte aard. Keia leeft alleen voor Keia en niemand anders. Wees niet zo stom om haar als vriend te beschouwen omdat ze besloten heeft je te helpen en er vervolgens niks voor terug verwacht. Ja, Keia kan een lieve schat zijn en heel aardig over komen – maar ze zal zich nooit aan mensen hechten. Dit betekent ook dat zij de eerste zal zijn die een mes in je rug zal steken als het haar situatie verbeterd. En ze is daar nog eerlijk over ook. Zo is het immers altijd de schuld van haar omgeving als Keia ze weer eens gekwetst heeft. Ze had ze namelijk van te voren gewaarschuwd: 'Keia leeft voor Keia'.
Keia haar vader (Tobias Christper Weaven) is een van de velen Ieren die naar Amerika was gekomen in de hoop voor een betere toekomst. Uiteindelijk belande hij in het plaatsje Overbrook in Oklohoma. Overbrook is vooral bekend onder de truckers omdat het aan een grote autoweg ligt en toeristen vanwege het dichtbij gelegen indianenreservaat. In Overbrook woont er dan ook tien procent truckers en de over negentig procent zijn met name mensen van Indiaanse afkomst die toch liever in de stad woonde. En via omstandigheden die nog altijd de vraag 'geluk of lot?' doet oprijzen, kreeg Tobias uiteindelijk het tankstation van Overbrook in zijn bezit. Met de dagelijkse toevoer aan truckers die er stopte om te tanken had Tobias op z'n minst zijn betere toekomst gekregen. Om het plaatje perfect te maken ontmoette hij een meisje uit het indianenreservaat waar hij hopeloos verliefd op werd, haar overtuigde om bij hem te gaan wonen en binnen een jaar waren ze getrouwd.
Dit meisje was Yakni Híshí Tohbia en zou Keia haar moeder worden. Tobias en Yakni waren het cliché van 'niet met of zonder elkaar kunnen'. De twee waren constant ruzie aan het maken over hun geloof. Tobias was streng christelijk opgevoed, Yakni hield een meer heidens geloofsovertuiging op na. Maar tegelijkertijd konden de twee niet uit elkaars buurt blijven. Onmogelijk was de liefde door hun botsende karakters, maar dat was juist wat het plaatje zo mooi maakte. Ze vulden elkaar aan en konden leren van de ander zijn betere punten. Een jaar na het huwelijk was Yakni al zwanger en was het stel deze keer niet ruzie aan het maken over geloof, maar over de naam van hun aanstaande dochter.
Het perfecte plaatje mocht echter niet te lang duren. Yakni haar water brak veel te vroeg. Een maand voordat ze uitgerekend was, begonnen de wenen al. En ze weigerde naar het ziekenhuis te gaan. Koppig als ze was, wilde ze op de natuurlijke manier bevallen. Zelfs als dat haar dood zou worden. Het werd haar dood ook. Met de hulp van de moeder van Yakni werd Keia gezond geboren, maar Yakni overleefde de bevalling niet. Tobias was zijn eerste reactie was om in zijn werk te verdwijnen – zichzelf zo druk te maken dat hij zijn verdriet zou vergeten. En drank. Heel veel drank. Dit had heel slecht kunnen aflopen als de grootouders van Keia niet hadden in gegrepen. Zij hebben Tobias laten geloven dat Yakni niet werkelijk verdwenen was. Een gedeelte van haar, en hem, leefde immers door in hun dochter. Dit besef gaf Tobias de motivatie om door te gaan met het leven in een nuttige manier. Een goede vader te zijn, een goede schoonzoon. Het tankstation goed runnen zonder al te veel tijd met zijn dochter mis te te lopen.
Keia had, zelfs zonder moeder, een vrij gelukkige jeugd. Ze was vaak bij haar grootouders in het reservaat had waar ze alle vrijheid en avonturen had die een klein kind zich maar kon wensen. Boom klimmen, jagen op hagedissen, stoeien met leeftijdsgenoten. Dat soort dingen. Daarnaast was ze dol op haar vader en verzot op de Bijbelse verhalen die hij elke avond voor het slapen gaan vertelde. Het waren haar sprookjes. Net zoals de verhalen die haar grootmoeder vertelde ook sprookjes waren. Bij haar grootouders leerde Keia ook boogschieten en vechten met een speer. Haar opa was immers een handig man die wapens maakte om te verkopen aan toeristen. De wapens die hij verkocht waren bot en ongevaarlijk, de wapens waar Keia mee trainde waren scherp en konden zo iemands hals door halen. Maar ze hield er daardoor juist van. Ze hield van het jagen. Het verstoppen in de schaduwen en daar uren stil zitten, wachtend op een prooi. Maar behalve het jagen, leerde haar opa Keia vooral respect te hebben voor de natuur. Dood nooit zonder reden. Dood nooit omdat het kan. Geef altijd iets terug aan 'Moeder Natuur'. Dat soort dingen. Het zijn principes die Keia nog altijd zeer dierbaar houdt.
Op de kleine, lokale school had Keia het ook goed. Juist omdat de school zo klein was en alleen kinderen uit Overbrook er naar toe gingen, waren er geen echte problemen. Keia was niet ontzettend populair, maar dat was niemand er. Natuurlijk waren er soms ruzies en gevechten – maar welke school heeft dat nou niet? Op school ontmoette ze ook Cas wat een goede vriend van Keia zou worden. Vanuit het reservaat kende ze Kowi al. Een meisje, net een jaar jonger dan Keia, waar ze sinds ze klein was al mee vocht en speelde. De drie (Keia, Cas en Kowi) werden onafscheidelijk. Weet de een wist, wist de anderen ook. Het was alleen maar vanzelfsprekend dat ze na school met z'n drieën een roadtrip door Amerika zouden maken. Met weinig bezittingen, zonder geld en dan maar kijken waar je terecht kwam. Als echte leathers. Dat was het idee. En de drie leerde door harde en zachte lessen. Het zonder geld idee werkte vrij rampzalig uit en al snel strandde ze in allemaal vage kroegen en cafés om toch weer geld voor elkaar te krijgen zodat ze verder konden backpacken. Maar met ze drieën stonden ze sterk en kwamen ze over door heen.
Keia was dan ook niet te bezorgd toen het laatste radio bericht werd uit gezonden. Ja, de situatie was verdomd beangstigend – maar het trio was compleet. Ook hier kwamen ze door heen. Het omgekeerd zou snel de waarheid blijken. Het was Cas die gebeten was. Een stomme fout. Ze hadden ergens in gebroken en het huis niet eerst goed gecontroleerd voordat ze in slaap waren gevallen. Het was maar een kleine beet geweest – kon nooit zo erg zijn toch? Het was wel zo erg. Het begon met een koorts en een Cas die steeds verder van de wereld bleek af te dwalen totdat hij uiteindelijk compleet weg viel. Kowi en Keia wisten vervolgens niet wat ze met het levenloze lichaam aan moesten. Begraven? Laten liggen? Misschien kwam ie nog bij? De laatste gedachte was de juiste – maar niet zoals de twee het voor gesteld hadden. Cas was weg. Alleen een beest, een monster, was achtergebleven. En alles gebeurde zo snel. De blinde paniek. Het verdriet van het verlies van een goede vriend. Keia kan nog precies herinneren hoe uiteindelijk Cas zijn misvormde kaak zich in Kowi haar arm boorde. Wat ze daarna deed jaagt haar nog altijd achter aan in haar nachtmerries. De pijlen lagen in no time op de boog en twee schoten later lag zowel het lichaam van Kowi als dat Cas levenloos op de vloer. Keia had voor het eerst gedood. Echt gedood. Geen dieren. Maar mensen. Of monsters. Of hoe je het ook wilde noemen.
En sindsdien heeft Keia maar één echte regel: toon geen mededogen. Gebeten is gebeten en als je gebeten bent, ben je dood. Sindsdien reist het meisje ook alleen. Ze redt het prima, jagen en stelen scheelt maar nauwelijks van elkaar, en vindt het ergens fijn. Weer bij een groep horen beangstigd haar. Ze is bang dat het weer mis zal lopen. Dat ze weer mensen zal zien veranderen waar ze werkelijk om is gaan geven. Nee, alleen zijn is beter.
