||Mikael Ronové||

Naam.: Mikael Ronové
Roepnaam.: Mikeal
Bijnaam.: Mikey, Hunter
Geslacht.: Male
Land.: United States of ‘Merica, California
Stad.: Los Angelos&Fresno
Leeftijd.: 32 jaar
Ouders.: Aesa Ström x Erik Ronové
Broers&Zussen.: Elisa Ronové
Geboortedatum.: 17 februari
Oriëntatie.: Hetero sexueel
Partner.: ~You’re like a virus, baby
Quote.: BOOM, Headshot


Haarkleur.: Bruin/zwart
Haarstijl.: Kort, het liefst zo stylisch mogelijk
Oogkleur.: Donkerbruin
Lengte.: 1.81 m
Gewicht.: 70 kg


Geschiedenis
In the beginning, there was light~
Geboren in de jaren 1980 in Los Angelos, California. Aesa en Erik woonden daar in een gemiddelde wijk, in een gemiddeld huis, hadden een gemiddeld inkomen… Alles aan hen was normaal en niets viel echt op. Mikael ging naar een normale basisschool, haalde normale cijfers en speelde met normale kinderen. Hij was het gewend, kende niets anders. Al zijn vrienden en hun ouders waren normaal; er was niets speciaals aan wie dan ook. Mikael accepteerde het, vond het normaal. Het was misschien saai en ergens zocht hij naar meer spanning, maar het was gewoonweg nergens te vinden. Wat moest je dan doen? Na een tijdje werd zijn zusje geboren: toen Mikael 3 was. Een snoezige baby was het, met diepe bruine ogen. Hij keek graag naar haar en besloot dat hij een goede broer moest worden, afgezien van het feit dat dat ook alleen maar heel normaal zou zijn. Ergens aan hem knaagde het, wilde hij méér. Hij was niet helemaal tevreden met dit gewone leven, hij wilde applaus, hij wilde iets kunnen en dat laten zien. Hij wilde laten weten dat hij bestond! Niet opgaan in deze grijze massa, niet één van die mannen met een geruit overhemd worden die met een kopje koffie met één normale schep suiker in zijn maag naar een normaal kantoorbaantje zou gaan. Ergens werd hij ziek van die gedachte, maar vooralsnog was het slechts een knagend gevoel.  

The world grows wider~
Zo ging het door, tot hij naar High School ging. Een stuk verder weg, in wijken met andere normen, andere waarden. Mensen die anders normaal waren. Mikael kon zijn ogen niet geloven. In zijn klas zaten natuurlijk ook mensen uit zijn jeugd, maar hen wilde hij niet meer kennen. Mede door zijn cutieboy looks en zijn razendsnelle aanpassing aan de nieuwe omgeving hoorde hij al snel bij de ‘populaire jongens’. Jongens die plannen hadden, dromen. Die attitudes en lef hadden. Wat wilde hij daar graag bij horen! Deze mensen werden quarterback, hadden cheerleader vriendinnetjes, bereikten iets! Mikael schudde al het normale van zich af en werd een vrolijke jongen, die het niet erg vond het hoofd van meisjes enigszins op hol te brengen en overal zijn best voor te doen, op een manier die het gemakkelijk deed lijken. Hier had hij lang aan moeten werken, maar zodra het hem enigszins lukte – de truc was, dat niemand echt wist wat je deed. Zolang je dat niet door liet schemeren, dachten ze dat hij geniaal was – kreeg hij applaus. Mensen die hem cool vonden. Mensen die bij hem wilden horen. En het voelde goed.

The wrong way~
De puberteit kwam en alleen applaus was niet meer genoeg voor Mikael. Hij ging met zijn stoere vrienden verder: probeerde een keer drugs, begon te roken, ging elk weekend uit voor een goed biertje. Toch wist hij het enigszins in te houden, omdat hij ook goed te boek wilde staan bij het sporten en daar een reputatie op wilde bouwen: dat kon je niet met een bierbuik. Het drinken wist hij in toom te houden, drugs waren te duur; hij hield het bij af en toe een sigaretje. Thuis liep het allemaal niet zo lekker. Zijn zusje was nu dertien en ze maakte er wat van. Bij haar begon de puberteit ook, al redelijk vroeg, en ze had het in haar hoofd gekregen dat ze naar Las Vegas zou gaan, naar Hollywood, naar waar dan ook bekendheid en roem lagen. Hetzelfde als Mikael had ze eigenlijk, alleen op een drastisch grotere schaal. Hij streefde naar bereikbare dingen, zij ging achter een zeepbel aan. Verschillende malen liep ze weg en alle aandacht in het huis was altijd op zijn zusje gericht. Mikael miste het applaus van zijn ouders om goede resultaten en begon moe te worden van zijn zusje. Eerst had hij haar gesteund als ze weer eens ruzie had, maar toen hij haar een keer vond aan het restje drugs dat hij ooit eens geprobeerd had schoot hij uit. Hoe kon ze? Was ze gek? Zijn broerinstincten vertelden hem dat dit alleen maar mis kon gaan en hij wilde het niet, maar hoe kon je een losgeslagen tiener stoppen? Enkele malen kwam ze  straalbezopen thuis, hoewel hij haar iedere keer onderschepte zodat hun ouders er niet achter kwamen. Liet haar ontnuchteren. Soms bekende ze in een dronken huilbui dat ze net zo als hem wilde zijn: succesvol, bekend. Wilde ze echt zo op hem lijken? Ondanks dat Mikael jaloers was op de aandacht die ze kreeg, kon hij het niet over zijn hart verkrijgen zijn kleine zusje te laten vallen. Zelf bleef hij hard werken aan zijn reputatie op school, die enigszins behouden bleef. Sporten ging goed, cijfers gingen redelijk, al was hij er langer mee bezig alles goed op orde te krijgen: zijn passie lag meer bij sporten dan bij het intellectuele. Af en toe spiekte hij ook, maar dat ging hem niet altijd even goed af.

Back on track?~
Mikael maakte de High school af en ging naar de universiteit, waar hij vooral genoegen schepte in het deelnemen in het sportteam van de universiteit. Hij was een goede quarterback bij American Football, keek zelfs tegen een promotie aan naar betere teams. Hij volgde dus een apart programma, waarin lessen met training gecombineerd werden. Hij studeerde aan de Columbia University in New York en had dus moeten verhuizen. Het was op zich een verademing, weg van alles wat te gewoon was. Want NY is natuurlijk alles behalve gewoon. Hij voelde zich er wel thuis, kon al zijn unieke aspecten laten zien en was succesvol in de sport. Het knagende gevoel verdween. Hij belde nog iedere week met zijn zusje om haar te checken: haar ouders hadden hem namelijk vertelt dat ze aan de pillen zat om periodes op afstand te houden die wel manisch-depressief leken. Het ene moment was ze vol vertrouwen en hoogmoed, de volgende keer belde ze hem huilend op en zei dat ze het niet meer aankon. Ze had maanden van de ene periode, maar je wist nooit wanneer het om zou slaan naar de andere periode. Mikael was bezorgd, maar wist niet wat eraan te doen en focuste zich op zijn studie: de afstand creëerde een afstandelijker gevoel. Hij was in de twintig toen hij zijn studie literatuur en Romaanse talen plus geschiedenis afsloot, hoewel totaal niet cum laude. Het interesseerde hem om het goed te kunnen en ook met teams uit het buitenland te kunnen communiceren, maar zijn aandacht lag echt bij de sport en de aandacht.

California, here I am!~
Hij bleef een aantal Jaren een gevierde quarterback, verdiende een aardig loon met zijn beroep en wisselde enkele malen tussen teams. Een echt bindingsgevoel had hij met geeneen. Tegen zijn 32e echter, had hij door dat zijn sportcarrière bijna afgelopen moest zijn. Hij had het al aardig lang volgehouden, maar werd steeds vaker op de bank gezet vanaf zijn dertigste en kreeg ook meer en meer moeite met conditie. Toch stond opgeven niet in zijn woordenboek en hij gaf extra veel inzet om het lang vol te houden. Voor reward staan costs, dat wist hij maar al te goed. Toch gebeurde er iets waardoor hij alles uit zijn handen liet vallen, een voortijdig ontslag tekende en zijn verdiende geld aanwendde voor een vlucht en een hotel: een telefoontje. Een telefoontje en hij wist genoeg. Zijn ouders waren in de tijd dat hij studeerde verhuisd naar een ander plaatsje, een klein stadje genaamd Fresno. Zijn zusje was meeverhuisd, omdat ze met haar depressiviteit niet alleen gelaten kon worden. Nu was het echter te bont geworden en toen hij de toon van zijn ouders hoorde kon hij alleen maar een brok wegslikken. Nee. Zijn zusje? Ze was weggelopen. Naar waar? Geen idee. Ze had alleen een brief voor hem achtergelaten, die ze voorlazen over de telefoon. Dat hij als enige om haar gaf maar haar niet moest zoeken, ze had het succes gevonden en dat zou ze najagen. Was ze terug naar Los Angeles? Misschien was ze wel niet ver gekomen.. Zonder verder veel na te denken pakte hij zijn spullen en vertrok naar California, op zoek naar zijn zus. Hij strandde echter toen hij weer terugkwam bij zijn ouders; of tenminste, de begraven lijken van mensen nog maar pas geïnfecteerd met het T-virus. Nu is hij gedwongen in deze omgeving te blijven en uit te kijken voor de zombies, maar zijn zoektocht naar zijn zus zal verdergaan zodra hij kan.

Persoonlijkheid.:
Proud.: Mikael is een trotse persoon, die zijn eigen prestaties aan iedereen wil laten zien en ook altijd als beste wil presteren. Hij heeft er een bloedhekel aan als iemand anders met zijn achievements wegloopt of op de een of andere manier meer eer opstrijkt. Je zal hem altijd blij maken met waarderingen en het erkennen van zijn inzet. Hij wil altijd de beste zijn, wat hem een ontzettend trotse persoon en een beetje een betweter maakt.
Egocentric.: Hij heeft altijd geleerd dat het niet goed is teveel voor de groep te gaan; dan valt alles wat je zelf presteert namelijk weg. Mikael geeft vooral om zijn eigen prestaties. Dit maakt hem niet harteloos, maar als hij de keuze heeft zal hij altijd het nut voor zichzelf overwegen. Hij is altijd bezig met hoe hij beter kan zijn dan anderen en momenteel: hoe hij kan overleven.
Dreamy.: Je zou het misschien niet zeggen, maar Mikael is een enorme dromer. Hij heeft zijn fantasieën, zijn idealen, de beelden waar hij aan moet doen. Hij is erg streng naar zichzelf toe en staat geen indiscipline toe: anders kan je nooit de beste zijn. Hij is echter geneigd snel af te dwalen, snel afgeleid te zijn en zich bezig te houden met de gedachten in zijn hoofd. Hier moet hij erg voor oppassen in een zombierijke omgeving.

Disciplined.: Mikael is iemand die goed weet dat je hard moet werken en hij zal het ook altijd doen. Hij geeft niet snel op en gaat door tot het bittere einde. Hij weet ook dat andere mensen heel belangrijk zijn in het bereiken van zijn idealen, dus hij zal anderen nooit negeren of onnodig vals zijn. De discipline hoort ook bij het sporten, wat inhoudt dat hij een goede survival kans heeft. Van zijn conditie is nog een aardig pondje aanwezig en kracht heeft hij ook wel.
Pretty&Nice.: Over het algemeen kan Mikael heel zorgzaam en vriendelijk zijn: hoewel hij snel voor zichzelf kiest, is hij zich er goed van bewust dat hij niet zonder anderen kan en een sociaal type is, die altijd op de praise van anderen vertrouwt. Hij vindt het fijn om onder de mensen te zijn, heeft zichzelf veel sociale vaardigheden aangeleerd en houdt van gesprekken voeren. Egocentrische eigenschappen komen meer naar voren als het om presteren gaat, niet als het om sociale relaties gaat.
Quick Thinker.: Om ergens te komen, kan je niet al te dom zijn. Om universiteit af te maken en te sporten, heb je een brein nodig. En dat heeft Mikael zeker. Hij kan snel situaties inschatten en adequaat reageren. Hoewel zijn talent meer in sport ligt, moet je daarin ook je tegenstander in kunnen schatten om daarop te reageren en ze te verslaan. Hij heeft het ook in sociale situaties geleerd en is niet vies van een paar puzzels. De dingen die hij absoluut niet kan is oriënteren en de weg vinden: zelfs met een kaart gaat hij verkeerd. Ook hiervoor heb je dus vrienden nodig; voor de weg. Hij kan zelfs in een supermarkt met meer dan vijf gangpaden al verdwalen en heeft niets aan routepunten; deze blijven op de een of andere manier niet hangen. Hij is ook slecht in het begrijpen van flauwe grappen, woordgrapjes et cetera, omdat hij er altijd meer achter wil zoeken om mensen te doorgronden. Hij zoekt het dus vaak te ver. Ook kan hij ronduit dom zijn bij simpele klusjes en problemen. Geef hem een doolhof met één recht pad en hij zal er een kronkelweg doorheen tekenen, simpelweg omdat doolhoven niet gemakkelijk horen te zijn. Hij is dus niet een all-smart person, maar bezit meer praktische kennis.

Gevecht.:
In een gevecht zal Mikael snel zijn best doen en veel tegenstanders proberen te verslaan en anderen te helpen. Dit omdat het een goede indruk maakt en omdat het er stoer uitziet, en omdat het zombies zijn natuurlijk. Hij heeft ook alle bondgenoten die hij kan vinden nodig om zijn zusje te vinden. Door zijn conditie en goede inschatting van tegenstanders zal hij goed zijn in gevechten, al moet hij nog om leren gaan met wapens. Toch is het niet altijd handig: zombies zijn vrij simpel en hij zal waarschijnlijk complexe aanvalstechnieken ontwikkelen en denken dat zij die toepassen, terwijl zombies gewoon op je afstrompelen en je keel doorbijten. Zijn te ver door denken kan nog wel eens een gevaar worden, maar over het algemeen leert hij snel en geeft hij niet snel op. Dit maakt zijn overlevingskansen gemiddeld.

Weapons
~Axe: JA DE DEODORANT. Een bijl die hij bij zijn vader in de schuur gevonden heeft en eigenlijk één van de weinige aandenkens die hij nog aan hen heeft. Verder is het gewoon een verdorie handig ding.
~Simple gun: gekregen van één van de eerste zombiehunters die hij tegenkwam en die medelijden had met de jongen met een quest en geen wapens in dit gevaarlijke land. Het is een kleine revolver met een klein magazijn en je moet er precies mee schieten, maar het is altijd handig om op zak te hebben.
~Long knife: messen zijn leuk. Nee, hij bedacht dat hij nog wel wat bij wilde hebben en viste een mes uit de keukenla. Waarom ook niet? Hier kan hij het beste mee overweg, omdat het licht en wendbaar is.

*Faceclaim: Joseph Gordon-Levitt <3
*Hij valt voor sommige meisjes op om zijn pretty boy face, al zal hem dat bij de zombies niet redden
*Over het algemeen is hij een vriendelijk persoon en valt zijn prestatiedrang niet zo op; dit is nogal situatiespecifiek.
*Deze sheet is niet zo mooi als die van de rest, maar ik hoop wel acceptabel :3 Hoop dat ik alle regels ed goed gelezen heb.

Oh, damn xD Krijg je ervan als je halverwege dingen aanpast. I will change it :3 Thankies!