Make it shine!

Olivia merkte dat hij wat stiller was geworden, maar dat nam ze hem absoluut niet kwalijk. Waarschijnlijk zou het voor hem voelen alsof hij een examen moest afleggen, alsof hij zichzelf moest bewijzen. Technisch gezien was dat ook zo. Grim en Aron zouden hem heus wel binnenlaten, maar dat zou niet van zelf gaan. Maar Olivia zou hem heus wel steunen, dat was het minste wat ze voor hem zou kunnen doen. Waarschijnlijk zou haar oordeel niet zo heel erg veel uitmaken in het oordeel van Grim en Aron, maar ze zou sowieso een goed woordje voor hem doen. Dat verdiende hij. Sommige mensen verdiende het gewoon niet om in hun eentje rond te lopen, zeker sociale mensen zoals C.J. niet. Die verdiende gewoon mensen om zich heen. Olivia wist anders zeker dat hij zich rot zou gaan voelen en dat wilde ze absoluut niet. Desnoods zou hij een tentje voor Safe Haven opzetten: ze moest en zou ervoor zorgen dat hij gewoon bij hen kon blijven. Aan de andere kant, ze hadden ook mensen nodig, dus Aron en Grim zouden vast niet moeilijk doen.

Op het moment dat Olivia naar de deur naar Safe Haven liep, hoorde ze hem haar naam zeggen. Ongerust draaide Olivia zich om, bang dat er misschien nog meer zombies kwamen. Maar het was C.J., die erg onzeker keek. “Awh…” piepte Olivia en liep naar hem toe. Ze aaide hem over zijn arm, liefjes bedoeld. “Niet bang zijn” zei Olivia fronsend en keek hem aan. Ze vond het schattig als hij een beetje onzeker keek. Hij was niet als alle andere jongens en dat zag je ook wel, dat vond Olivia leuk. Ze zouden wel gek zijn als ze hem niet zouden toelaten in Safe Haven! Olivia draaide zich weer naar de deur toe en slikte eventjes. Waarom was zij nu opeens zo zenuwachtig?

-----------------------------------------------------
“Kom, C.J., let’s do it…” zei Olivia en glimlachte hem bemoedigend toe. Ze zouden hen eens een poepie laten ruiken! Ze liep naar de deur die naar Safe Haven leidde en klopte hard op de deur. “Aron! Grim! Doe eens open, ik heb visite meegenomen!” riep ze over de schutting. Hopelijk zouden ze haar verstaan en niet meteen boos op haar worden omdat ze naar buiten was gegaan. Misschien zouden ze haar ook wel gewoon laten uitpraten! “Daar komen ze, denk ik…” mompelde ze zachtjes, toen ze de deur langzaam open zag gaan. Met een brede glimlach keek Olivia naar de persoon in de deuropening en wachtte rustig af.

Het was een latertje geworden voor Aron, gister was hij bezig geweest met het bouwen van onderdak. Het dak was af. Het stelde niets meer voor dan een afdakje, en er moesten nog muren omheen om er een heuse bungalow van te maken, maar het was al iets. Er zouden waarschijnlijk binnenkort meer mensen in Safe Haven komen, aangezien ze niet onopgemerkt waren gebleven, en die zouden ook een dak willen hebben. Een dak was in ieder geval al beschutting tegen de ergste wind en neerslag. Uiteindelijk zou het misschien zelfs lichtelijk luxe kunnen worden.

Maar daarom was Aron vandaag lang in bed blijven liggen, en liep hij nu dus in een lange badjas. Verder had hij er alleen een felgele boxershort onder, en zijn badjas was meer open dan dicht. Ja, oude gewoontes waren niet makkelijk af te leren, en het liep ook gewoon goed. Verder had hij daar dan wel sneakers onder aangetrokken, om geen smerige voeten te krijgen op het steeds verder platgetrapte gras. Zijn overdreven spieren waren nog zeker niet weggeëbd. Hij deed braaf zijn oefeningetjes nog elke avond, en door het harde werken zag het er alleen maar beter uit steeds. Ook nu was zijn wasbordje overduidelijk aanwezig, en zijn benen zagen er uit als die van bodybuilders.

Hij hoorde geroep bij de poort, en vroeg zich af of het een overlevende was. Meteen alles om hem heen vergetend rende hij naar de poort, waarbij zijn badjas geheel open viel en hij nu in een boxer rondliep en een badjas los fladderend aan zijn rug. De poort gooide hij open, en hij zag dat het Olivia was. "HALLO OLIVIA! En? Nog belangrijke dingen gezien buiten het hek?" En toen viel zijn blik op CJ, een toch best knappe vent die naast Olivia stond en een sigaret aan had staan. Daar had Aron wel trek naar, hij miste al een paar dagen wat, maar kon het steeds niet plaatsen. Door de drukte was hij het dan ook helemaal vergeten, maar hij zou binnenkort een buurtsuper moeten ontdoen van rookwaar ofzoiets, het zou een voorraad mee brengen waar hij wel een tijdje mee vooruit kon.

"Hallo nieuweling, mijn naam is Aron. Ik ben Chief hier, je weet dat je een onderzoek moet doorstaan om binnen te komen?" vroeg Aron geheel vergetend dat hij bijna naakt tegenover de jongen stond.

‘Liv?’ C.J. had niet geweten wat hij moest zeggen, maar wilde toch een gesprek op gang houden. Olivia had met een ongeruste blik achterom gekeken, maar toen ze C.J. zag, liep ze naar hem toe en aaide hem over zijn arm. ‘Awh…’ zei ze. ‘Dank je.’ C.J. was blij dat ze hem gerust probeerde te stellen. Dat kon hij wel gebruiken. ‘Niet bang zijn.’ ging Olivia verder en ze keek hem fronsend aan.

Olivia draaide zich weer naar de deur en aarzelde zichtbaar. ‘Kom, C.J., let’s do it…’ zei ze en ze glimlachte. Ze liep naar de deur en klopte hard. ‘Aron! Grim! Doe eens open! Ik heb visite meegenomen!’ De deur ging langzaam open. ‘Daar komen ze, denk ik…’ mompelde ze.

De zenuwen gierden door C.J.’s lichaam. Stel nou.. Stel nou dat ze hem niet goedkeurden? Misschien mocht hij wel niet roken omdat dat zijn conditie verslechterde. Misschien was hij wel niet goed genoeg met zijn Glock of misschien… Hij begon hem langzaamaan te knijpen en nam een flinke hijs van zijn sigaret. Hij begon te hoesten. Kut. Voortaan kijken naar je sigaret voordat je een trek neemt, sukkel. De sigaret was uitgegaan en de trek was niet bepaald lekker geweest.

De deur werd opengegooid en een lange, gespierde man met blond haar en een badjas aan kwam naar buiten. ‘Hallo Olivia! En? Nog belangrijke dingen gezien buiten het hek?’ C.J. was even overdonderd. Liep iedereen er hier zo bij? Verbaasd keek hij naar Olivia. Die badjas, had dat wel eens nut als hij toch nauwelijks dicht zat? Zijn blik gleed even langs het lichaam van de man, maar daar had hij al snel spijt van. Hij hoefde niet te weten dat de man een geel boxershort droeg…

Toen kreeg de man C.J. in de gaten. ‘Hallo nieuweling, mijn naam is Aron. Ik ben Chief hier, je weet dat je een onderzoek moet doorstaan om binnen te komen?’ C.J. schraapte zijn keel. De man, Aron dus, scheen het totaal niet erg te vinden dat hij praktisch naakt voor een volkomen vreemde stond.

‘Eeh, hallo, Aron… Ik ben C.J.. Ik was inderdaad door Liv al op de hoogte gebracht van een onderzoek en ik kan het best wel begrijpen dat je mensen wilt onderzoeken op krassen en beten voordat je ze naar binnen laat en natuurlijk moeten ze ook een bijdrage leveren aan het leven binnen de muren en niet alleen maar op hun luie reet zitten en niks uitvoeren en…’ Shit, waarom praatte hij altijd zoveel als hij zenuwachtig was?

‘Ja, nou ja, anyway, ik ben dus C.J. en ik hoop jullie te mogen vergezellen hier. Ik ben een behoorlijk goede schutter, ik ga… nou ja, ging dan.. elke week minstens één of twee keer naar de schietbaan. Ik hoop dat ik jullie van dienst kan zijn.’

Oei, wat had Aron nou weer gedaan? Giechelend keek ze hem aan toen hij naar buiten was gelopen. “HOI ARON! Nou, C.J. is “een belangrijk ding” dat ik ontdekt heb buiten de muren van Safe Haven” en bij “een belangrijk ding” had ze aanhalingstekens met haar vinger gemaakt “Maar jij bent op dit moment ook echt een belangrijk ding wat ik ontdekt heb! Je bent bijna naakt!” Lachend sloeg ze een hand voor haar mond en liep toen op hem af. “Awh, je zal het wel koud hebben” zei ze toen serieus en sloeg haar armen om de man heen. Terwijl hij zich aan C.J. voorstelde en de twee mannen een gesprek voerde, knuffelde Olivia Aron. Ondertussen schoten haar ogen heen en weer tussen C.J. en Aron en probeerde ze af en toe ook iets te zeggen, maar iets in haar zei dat ze eventjes haar mond moest houden. Dit soort dingen zou Aron moeten regelen, hij was nou eenmaal hoger in rang dan haar. Moest ze vertellen over de zombies? Hopelijk zou C.J. er niets over zeggen, want dan zou Aron het vast en zeker haar niet echt in dank afnemen en zou haar knuffel ook niet meer zo gewaardeerd worden.

Toen liet ze hem los. “Ja, hij is echt een hele goede schutter, want toen ik door het bos liep, kwam ik hem tegen en na een tijdje kwamen er allemaal z….” begon Olivia en sloeg toen eventjes dicht. Oké, hoe ging ze zich herstellen? “….zwermen met konijnen voorbij!” Olivia knikte bevestigend en fronste haar wenkbrauwen. “C.J. heeft er toen eentje neergeknald, hij was echt super snel!” Eventjes stootte ze C.J. aan en gaf hem toen zo onopvallend dat het opvallend werd een knipoog. Olivia kon gewoon niet liegen. “Toch, C.J.?”

» It's always nice to make an impression.
» Fighting is like a test, make to much mistakes and you'll fail.